Dobry omen

Rozległo się pukanie do drzwi. Siostra Mary otworzyła i ujrza­ła Mr Younga, który zapytał:

— Czy już? Jestem ojcem. To znaczy, chciałem powiedzieć, mę­żem. Zresztą, wszystko jedno. I ojcem, i mężem.

Siostra Mary oczekiwała, że amerykański attache kulturalny bę­dzie wyglądał co najmniej jak Blake Carrington albo J. R. Ewing. Mr Young nie był ani trochę podobny do Amerykanów, których widzia­ła w telewizji (no, może z wyjątkiem tego szeryfa z twarzą dobrego wujaszka z kiepskiego kryminału[7]). Mąż i ojciec w jednej osobie roz­czarował ją. W dodatku pulower zupełnie nie pasował do krawata.

Przełknęła ślinę; rozczarowanie nie ustępowało.

— Tak, naturalnie. Proszę przyjąć moje gratulacje. Małżonka szanownego pana właśnie zasnęła.

Mr Young spojrzał przez ramię pielęgniarki.

— Bliźniaki? - Sięgnął do kieszeni po fajkę. Zatrzymał rękę w pół drogi i po chwili dokończył wymowny gest. - Bliźniaki? Nie było mowy o bliźniakach.

— Ależ skądże! — pospieszyła z wyjaśnieniem siostra Mary. — To jest pana potomek. Ten drugi jest... kogoś i

Mr Young przenikliwie spojrzał w dół.

— No, tak. - W jego głosie zabrzmiały nutki wątpliwości. — Wi­dzę znaczne podobieństwo rysów do rodziny z mojej strony. Ro­zumiem, że wszystko... ma... hm, na swoim miejscu?

— Oczywiście. To normalne zdrowe niemowlę. Bardzo nor­malne.

Przez chwilę milczeli, wpatrując się w śpiącego noworodka.

— Łaskawy pan ma zupełnie normalną wymowę. Bez naleciałości i akcentu - stwierdziła siostra Mary. - Czy przebywa pan tu od dawna?

— Od dziesięciu lat - odparł z lekka zaintrygowany Mr Young. - Firma zmieniła adres, a ja, z konieczności, razem z nią.

— Ma pan bardzo ciekawą pracę — powiedziała siostra Mary.

Mr Young obdarzył ją spojrzeniem wyrażającym niezwykłą wdzięczność. W końcu niewielu spotkanych dotychczas ludzi od­niosło się z niekłamanym podziwem i szacunkiem do jakże, jego zdaniem, twórczego potencjału rachmistrza-kosztorysanta.

— Poprzednie miejsce było zupełnie i

— Tak sądzę - odpowiedział Mr Young, który na dobrą sprawę nigdy się nad tym nie zastanawiał. W Luton było prawie tak samo jak w Tadfield. Tak samo przycięte żywopłoty między domem a sta­cją kolejową. Ludzie też tacy sami.

— Po pierwsze, o wiele wyższe zabudowania - siostra Mary, bli­ska załamania, spróbowała pociągnąć rozmowę. Mr Young spoj­rzał na nią szeroko otwartymi oczami. Jeśli dobrze pamiętał, to je­dynym budynkiem wyższym niż pozostałe był biurowiec Alliance of Leicester.

— Domyślam się, że często bywa pan na garden party.

Nareszcie. Poczuł pewniejszy grunt. Deirdre była wielką ama­torką rozrywek tego typu.

— Bardzo często - odparł z uczuciem. — Moja Deirdre robi świetne konfitury. Aja białego słonia[8].

Siostra Mary nigdy nie słyszała o tym punkcie programu przy­jęć dla socjety z pałacu Buckingham. Mimo to natychmiast przyznała w myślach, że chociaż zwierzę jest gruboskórne, to znakomi­cie pasuje do surowej etykiety dworskiej.

— Czytałam, że właśnie do niego zagraniczni potentaci składa­ją ofiary dla niej.

— Pardon?

— Widzi pan, jestem wielką miłośniczką rodziny królewskiej.

— Ja także — stwierdził Mr Young, przeskakując z wdzięczno­ścią na nieco większą i wygodniejszą krę unoszoną przez zatrważa­jący strumień świadomości. Był nieźle zorientowany w galerii ary­stokratów. Przynajmniej tych normalnych, którzy nie oszczędzali się, powiewając do upadłego chusteczkami na wzruszających otwar­ciach kolejnych mostów i sierocińców. Nie interesowali go odmień-cy szalejący w nocnych lokalach i dyskotekach, a potem uzewnętrz­niający treści żołądkowe po paparazzi[9]

— Miło mi to usłyszeć - powiedziała siostra Mary. Sądziłam bowiem, że za oceanem nie kochacie ich zbytnio, bowiem wywoła­liście rewolucję i wrzuciliście cały transport herbaty wprost do rzeki.

Trajkotała bez przerwy, skutecznie zachęcana regułą zakonu, by mówić o wszystkim, co przyjdzie do głowy, a łaskawa ślina przyniesie na język. Mr Young poczuł się zbity z tropu, ale był zbyt wyczerpany, by się przejmować takim drobiazgiem. Zapewne życie w ścisłej regule zako

— Czy byłoby dużym nietaktem z mojej strony, gdybym zapy­tał o istnienie możliwości wypicia filiżanki herbaty? - odważył się.

— Och, mój... - pielęgniarka zakryła usta dłonią. A o czymże i

Mr Young nie skomentował.

— Zaraz się tym zajmę — dodała. — A może jednak życzypan so­bie kawy? Piętro wyżej mamy maszynkę do parzenia.

— Proszę o herbatę.

— Słowo daję, pan się całkiem znaturalizował, nieprawdaż? — powiedziała radośnie i wybiegła, szeleszcząc fartuszkiem.

Pozostawiony sam ze śpiącą żoną i dwójką noworodków Mr Young opadł ciężko na krzesło. No tak. Długie godziny na klęczni-ku i pobudki skoro świt robią swoje. Mile są te siostry, ale chyba nie całkiem compost mentis.Jak w tym filmie Kena Russela. Zako

Westchnął.

W tej chwili Niemowlę A obudziło się i rozpoczęło ryczytal co się zowie.

Mr Young od wielu lat nie uspokajał płaczącego noworodka. Zacznijmy od tego, że w ogóle nie umiał sobie z tym poradzić, a pieczętowanie różowej pupy ulubionym gestem sir Winstona Churchilla nie było godne polecenia.

— Witamy na ziemskim padole — powiedział znużonym gło­sem. - Wkrótce przywykniesz.

Niemowlę zamilkło i wpatrzyło się w Mr Younga jak w krnąbr­nego generała.

Siostra Mary wybrała właśnie ów moment, by wkroczyć z her­batą. Nie bacząc, iż jest satanistką, przyniosła talerz lukrowanych ciasteczek zwykle podawanych do herbaty tylko specjalnym go­ściom. Mr Young wziął ciastko w polewie o takim samym odcieniu różu jak niektóre narzędzia chirurgiczne po operacji. Z polewy wy­stawał lukrowy bałwanek.

— Są i

Mr Young już otwierał usta do potwierdzenia, że owszem, tak nazywał je on, a nawet jego sąsiedzi w Luton, gdy do pokoju wbie­gła druga zako

Spojrzała na siostrę Mary, zorientowała się, że Mr Young w ży­ciu nie miał do czynienia z wnętrzem pentagramu i ograniczyła wypowiedzi do wskazania na Niemowlę A i puszczenia “oczka". Siostra Mary skinęła głową i odpowiedziała mrugnięciem. Przybyła zabrała wózek z Niemowlęciem A. Mruganie i puszczanie oczek są jednym z wielu sposobów porozumiewania. Jedno mrugnięcie potrafi czasem dużo powie­dzieć. Na przykład w mrugnięciu nowo przybyłej zawarte było, co następuje:

Gdzie się podziewałaś, do diabła ? Urodziło się Niemowlę B, jesteśmy gotowi do zamiany, a ty gaworzysz sobie jak gdyby nigdy nic w obecności Wielkiego Adwersarza, Pogromcy Królów, Anioła Bezde