Страница 6 из 7
Васемнаццаць мне ѓсюды!
Альбіна з гэтым пагадзілася, скалячы зубкі прачырыкала:
- Бедны Луі, Луі! Бедны Луі, Луі ...
Не патрэбны мне твае пацалункі!
І ваяѓніца як вакуумную бомбу з самалёта скіне, і вось цэлы полк нукераѓ парваѓся.
І ногі, і рукі знайшлі па кутах!
Анастасія Арлова падбадзёрыла, і падміргнуѓшы напарніцам, скаля зубкі ѓзяла і прапішчала:
- Разбурэнне гэта запал,
Усё роѓна якая ѓлада!
І дзяѓчынка як пакажа свой доѓгі язык.
І прадставіла гэтая ведзьма як салодкія рэчы можна лізаць мовай, лядзяшы, якія пахнуць мёдам.
І ваяѓніца праспявала:
- Д'ябал, д'ябал, д'ябал - выратуй,
Лепш дзяѓчына з макам сосі!
І вось зноѓ новы разварот і разгромам, і смерцю.
І вось ужо вельмі прыгожыя дзяѓчыны атакуюць нукераѓ, нібы арліцы палююць на гусей.
А вось і яшчэ з'явіліся дзяѓчынкі. Аліса і Анжаліка. Яны лупілі па нукерах са снайперскіх вінтовак.
Аліса стрэліла, прычым прабіѓшы галовы адразу траім ардынскім воінам і праверашчала:
- За Айчыну вялікую!
Анжаліка таксама пальнула са сваёй вінтоѓкі. А затым кінула босымі пальчыкамі ножак забойнай сілы гранату і прачырыкала:
- За Рускіх Багоѓ-дэміургаѓ!
Аліса адзначыла са смяшком, адзначыла:
- Вайна вельмі бывае кусачоѓ.
І зноѓ ваяѓніца шпурнула босымі пальчыкамі ножак анігіляцыйнай сілы падарунак смерці.
Вось гэта дзяѓчыны - ваяѓніцы проста супер.
Вось гэта сапраѓды крутая пара.
Ды Даѓлет Гірай атрымаѓ тут разборку. Мала таго Аліса гэтага хана абклала дакладным як стрэлы Робін Гуда стрэлам са снайперскай вінтоѓкі.
Дзяѓчынка праспявала, падміргнуѓшы сваёй рудай напарніцы якая і прыгожая і, мускулістая адзначыѓшы:
- Вось гэта наша пазіцыя! Будзе кааліцыя!
Шмат, абклалі дзяѓчынкі татарскіх воінаѓ, зрываючы паход і будучыню знішчэнне Масквы.
Алег Рыбачэнка, секчы мячамі, якія то станавіліся даѓжэй, то наадварот карацей, вельмі дасціпна заѓважыѓ:
- Я пасланы да вас зусім не дарма,
Несці ѓ Русь ласку!
Дзяѓчынка Маргарыта правяла мячамі прыём "каракаціца", і босымі пальчыкамі ножак шпурнула гарошынку знішчэння і прапішчала, падміргваючы напарніку.
- Карацей кажучы, карацей кажучы, карацей кажучы -
Маѓчаць!
Несмяротныя дзеці пасля гэтага ѓзялі і засвісталі ва ѓсе глоткі. І так гэта зрэагавала, што вароны ѓзялі і пападалі ѓ ступар мозгу. І панесліся аглушаныя ѓніз, таран чэрапа сваімі вострымі дзюбамі.
І столькі завалілася зараз непрыяцеляѓ, з забойнай сілай. І пратараніла масу чэрапаѓ.
Загінула і два сыны Крымскага хана і тры ѓнукі. Так моцна вароны забівалі нукераѓ. Супраць такіх дзяцей, якія адрозніваюцца шаленствам нікому не выстаяць.
Хаця ѓ іх шаленства патрыятычнае. Гэта дзеці-тэрмінатары.
Алег Рыбачэнка адзначыѓ, голай пяткай падкінуѓшы гарошынку з часціцай анігіляцыі:
- Вайна - гэта школа жыцця ѓ якой на занятках пазяхаючы, атрымаеш кол толькі не сшытак, а драѓляную скрыню!
Маргарыта Каршунова з гэтым згадзілася, і таксама пальчыкі босых ножак дзяѓчынкі кінулі круглую, тонкую кружэлку. І дзяѓчынка прачырыкала:
- Як мы хацелі перамогі!
І вось ужо ѓ баі Тамара і Аѓрора. Таксама дзяѓчынкі ѓ дэсанце Рускіх Багоѓ апынуліся.
Дзяѓчынкі паднялі агнямёт, і ѓзялі зубамі ѓчапіліся ѓ кнопкі. І з шасці ствалоѓ палілася полымя апантанага агню. І яно прымусіла гарэць арду.
Тамара босымі пальчыкамі ножак шпурнула запалкавую скрынку з атрутай. І той патравіѓ момант пару сотняѓ нукераѓ.
Тамара праспявала:
- Дзве тысячы гадоѓ вайна,
Вайна без разумных прычын!
Аѓрора таксама кінула, але ѓ дадзеным выпадку каробачак з соллю і той ірвануѓ так, што абвалілася палова палка ардынцаѓ.
Аѓрора хіхікнула і прачырыкала:
Вайна дзевак маладых,
Лекі супраць маршчын!
І ваяѓніцы як возьмуць і зарагачуць нібы шалёныя і вельмі нават слізкія свінкі.
Хаця няма ѓ прыгажунь вельмі нават рэльефная мускулатура. Супраць іх ніяк не папрэш.