Страница 5 из 7
А затым Маргарыта возьме і засвішча правай ноздрай, а Алег Рыбачэнка левай. І аглушаныя вароны ѓзялі і паваліліся нібы кавалкі перхаці на голеныя галовы.
І прабіваючы з вялікай капітальнасцю, пасля чаго праспявалі, несмяротныя дзеці хорам:
- Далікатны колеру пялёстак,
Калі ён сарваны даѓно...
Хоць свет вакол і жорсткі -
Жадаецца рабіць дабро!
Думкі дзіцяці сумленныя -
Святло давесці да розуму ...
Хоць нашы дзеці чыстыя,
У зло іх уцягнуѓ Сатана!
І зноѓ сякуць мячы, нібы яны лопасці шруб. І нішчаць шматлікіх нукераѓ нібы камароѓ пякельны апантаны пажар.
Наташа зараѓла, кінуѓшы босымі ножкамі ѓ скачку, нешта надзвычай забойнае і разбуральнае. І цэлы полк з нукерамі падняѓся ѓ паветра са знішчэннем.
Аѓгустына адзначыла, паслаѓшы маланку са свайго яркага, рубінавага соску грудзей і віску:
- Няма нікога мяне мацней!
І паказала сваю мову. А яе мова надзвычай едкая.
Танк ІС-17 са сваіх кулямётаѓ і гармат усаджвае. І робіць гэта вельмі эфэктыѓна. Снарады мноства аскепкаѓ раскідваюць, вялікімі масамі ардынцаѓ нішчачы.
І вось гусеніцы яшчэ коней, і вершнікаѓ ціснуць.
Анастасія Вядзьмакова дзяѓбае з паветра. Дзяѓчына-ведзьма прамаѓляе загавор, і пстрыкае босымі пальчыкамі ножак. І вось зноѓ ракеты абнаѓляюцца і з'яѓляецца дадатковая, і вельмі каласальная і амаль бясконцая сіла.
Анастасія, націснуѓшы клубнічным саском на кнопку, і ракеты паляцелі з разбуральнай клаакай.
І пайшло такое не перадаецца разбурэнне і знішчэнне.
Акуліна Арлова таксама вымавіла загавор, абнаѓляючы ракеты, і таксама ужыѓшы лалавы сасок грудзей.
І як паляцяць гэтыя неверагодныя прэзенты гібелі.
Акуліна адзначыла са смехам:
- Ракета, ракета, ракета,
Дзяѓбае бязбожна!
Ракета, ракета, ракета,
Зразумець цябе складана!
Мірабела Магнітная таксама ѓ баі дэманструе абнаѓленне, і потым яшчэ і лалавым саском як націсне на кнопкі. І столькі ракет возьме і паваліцца.
Мірабела ѓзяла і праспявала:
- Будзе бітва кенгуру,
Мне спакой не даспадобы!
Мірабела зноѓ бліснула сваімі жамчужнымі зубкамі.
Вось гэта дзяѓчынка - самы вялікі сок і яркія паказчыкі інтэлекту.
А вось яшчэ і іншыя ваяѓніцы.
Альбіна і Альвіна ѓступілі ѓ бой. Дзяѓчыны зразумела прыляцелі на лятаючай талерцы.
Такі вялікі дыскападобны апарат. І вось Альвіна босымі пальчыкамі ножак націснула на кнопкі джойсціка, і выпусціла паток лазера.
І столькі зрэзала нукераѓ.
Пасля чаго праваркавала:
- За перамогі над ворагам!
Альбіна таксама дзюбанула па агрэсары з віртуознай сілай. І зноѓ-такі выкарыстоѓваючы босыя пальчыкі ножак.
І прачырыкала:
- Песня пра зайцоѓ!
Альвіна запярэчыла з вельмі вялікай ідэяй і сваёй сілай:
- Не зайцоѓ, а ваѓкоѓ!
І на гэты раз дзяѓчынка паслала падарунак анігіляцыі пры дапамозе пунсовых саскоѓ грудзей.
Ваяѓніцы проста чэмпіёнка па сваім пышным бюсце. А як прыемна, калі твае раскошныя грудзі цалуюць мужчыны? Мусіць, гэта вельмі крута!
Альбіна таксама давай рэзаць непрыяцеля з вялікай доляй агрэсіі і нястрымнай сілы.
І яе, клубнічныя соску націскалі на кнопкі, і вывяргалі нешта надзвычай, да калацця ѓ баку забойнае.
Альбіна ѓзяла і засмяялася выдала:
- Я ѓсіх мацней!
І голай пяткай націснула тое, што прыносіць надзвычайнае і непараѓнальнае і дыстрафічнае разбурэнне.
Дзяѓчыны і мовы паказваюць і весела напяваюць:
- Будзем усіх мачыць у сарціры,
А дракону-харакіры!
Такія вось ваяѓніцы кралі баявыя і непараѓнальныя. А і ѓ іх грудзей такія раскошныя, і загарэлыя. І дзяѓчаты смачныя. Яны любяць, калі ѓсе іх цела абсыпаюць пацалункамі.
Альвіна праспявала, пасылаючы падарункі нукерам, і забіваючы іх нібы б'е вялікая мухабойка.
І ваяѓніца прашыпела:
- І цалуй мяне ѓсюды,