Аляксандр Трэці І Турцыя

  АЛЯКСАНДР Трэці І ТУРЦЫЯ

  АНАТАЦЫЯ

  Цяпер царскай Расіі даводзіцца ваяваць з вялізнай Асманскай імперыяй. Зрэшты, гэта не бянтэжыць Аляксандра Трэцяга. Тым больш падтрымліваюць прыгожыя дзяѓчыны - слугі Рускіх Багоѓ-дэміургаѓ.

  Так што можна біцца і перамагаць.

  Расія ты цудоѓная краіна,

  У якой цар вялікі сядзіць...

  Яна навекі Родам нам дадзена,

  Каб стаѓ свет сапраѓдным святла раем!

  Вялікі Аляксандр там манарх,

  З роду імператараѓ Айчыны...

  І дакладна ён магутны пры справах,

  За Русь б'ецца, не шкадуючы жыцця!

  Усё будзе людзі ведаю добра,

  Раманавы надзейныя хлопцы...

  Ты навастрыѓ паверце долата,

  І будзе хутка слаѓная адплата!

  Не вер таму, што топіць Русь цароѓ,

  Не засмактаць Бацькаѓшчыну багне...

  Арду са сталі ѓ лаянцы ты разбі,

  Каб было добра раней і дагэтуль!

  Ні ѓ чым мы не саступім вер ворагу,

  За Радзіму на крылах наступаем...

  Сагну я войска нібы качаргу,

  Хай перамагае Авель, а не Каін!

  Не ведаем мы сумневу людзі ѓ тым,

  Што святло ззяць такое яркае ...

  І зарадзім па пекле кулаком,

  Адказ няхай будзе людзі сапраѓдны!

  Вось Радзіма мая поѓная кахання,

  Яна здольная зрабіць свет прыгажэйшым...

  Нельга поспех пабудаваць на крыві,

  Служыце лепш віцязі Расіі!

  Калі быѓ просты сялянскі плуг,

  Потым пайшоѓ і трактар, культыватар...

  Хто за застой той відаць вельмі дурны,

  А за прагрэс ідзе мудрэц-аратар!

  Вось стане наша Радзіма мацней,

  Не прайграе ѓ лаянцы вы паверце ...

  Цар Аляксандр ты арду разбі,

  Мацней супостатаѓ дзеѓкі біце!

  Карацей будзе пад пятою Марс,

  І паляцім мы круцейшы да Венеры...

  Бо наша школа проста вышэйшы клас,

  Мы яркія, а злыя звяры серы!

  ПРАЛОГ

  Алег Рыбачэнка і Маргарыта Коршунава выконвалі чарговае заданне Рускіх Багоѓ-дэміургаѓ. На гэты раз яны змагаліся з "Дэѓлетам Гераем" , які ѓ 1571 ішоѓ з велізарным войскам на Маскву.

  У рэальнай гісторыі двухсот тысячнае войска Даѓлет Герая змагла спаліць Маскву і забіць дзясяткі тысяч рускіх людзей. Але зараз пара несмяротных дзяцей, і з імі яшчэ чатыры прыгожыя дзяѓчына - дачкі багоѓ, заступілі шлях крымскім татарам. І вырашылі даць вялікі і рашучы бой.

  Алег Рыбачэнка быѓ у адных толькі шорціках, з голым мускулістым торсам. Яму было на выгляд гадоѓ дванаццаць, але мышцы ѓ хлопчыка адрозніваліся вельмі рэзкім рэльефам, і глыбокай прамалёѓкай. Пацан быѓ вельмі прыгожы, скура шакаладная ад загару, ён нібы, юны Апалон, літы бронзай, а валасы светлыя, ледзь залацістыя.

  Хлопчык босымі пальчыкамі сваіх дзіцячых ножак шпурнуѓ забойнай сілы бумеранг, і праспяваѓ:

  - Няма выдатней Радзімы-Расіі,

  За яе змагайся і не трусь...

  Зробім сусьвет шчасьлівым,

  Сусвету паходня святло Русь!

  Пасля чаго Алег правёѓ мячамі прыём млына, і ѓпалі ссечаныя татары.

  Маргарыта Коршунава таксама была ѓ мінулым жыцці дарослай, і нават пажылой пісьменніцай. А цяпер дзяѓчынка гадоѓ дванаццаці, басаногая ѓ туніцы. Яе валасы кучаравыя і колеры сусальнага золата. Яна рухаецца як і Алег хутчэй гепарда, і сячэ арды крымскіх стэпнякоѓ, нібы лопасцямі верталётных шруб.

  Дзяѓчынка босымі пальчыкамі ножак шпурляе сталёвы, востры дыск, ссякаючы галовы нукерам і праспявала:

  - Раз, два, тры, чатыры, пяць,