Страница 11 из 18
абмацваеш мяне ты вачыма
нават не скажаш мне:
дзень добры
нават не скажаш:
да пабачэння
рэдка пырхне слова
між табою і мной
на кажановых крылах
а зданяў іглістых ядловец
раніць заўсёды даткліва
мая панурая
пятнаццацігадовая
а бурклівая
адно як заснеш
калі мяне няма для цябе
і ты перапоўнена
снамі
углядваюся я ў цябе потайкам
і знаю
а я
перш чым прачнуся
перш чым сны растварацца
рана
рана
чую як туркочуць маторы
не казалі сабе мы: дабранач
не скажам сабе: дзень добры
ашукваем мы прахожых
вуліца
дом
бакавушка
кажуць: якія чужыя якія варожыя
толькі сябе ашукаць не можам
дачушка
.........................
у назве гэтага верша
найбольшы боль і скарга
паслухай:
было тое даўно і няпраўда
САМОТА
часам надарыцца гэтакі дзень
абвяшчэння самоты
калі насуперак самой сабе
хочацца выйсці
пачаставацца цішай
ды дзе знайсці
такую сцяжыну
якую б хтосьці не пратаптаў
і каб нават уласны мой след
мяне даганяючы
не грукатаў за плячыма
дзе адшукаць такую глуш
і такую пустыню
каб не цягнуўся за мной
нават мой цень
маё рэха
маё імя
дзе знайсці мне месца на зямлі
у якім адно сябе пачую
вызваліўшыся
з зелені і архітэктуры
так бы хацела прысесці
сама ля сябе
у непарушнай цішы
распусціць валасы
мовіць адно пра сябе
і толькі сябе слухаць
нават ты
адыдзеш тады ад мяне
будзь жа мной
ува мне.
ДУБ НАТХНЕННЯ
Хто выдумаў так той дуб
I хто апланаваў
Далягляд, у які
Ён упісаўся, кампактна стаў?
Карэнне, як жылы, пусціў
На пясчаных, гарбатых узгорках,
А шумлівым лісцём
Нырае ў блакітнае мора.
Хто выдумаў гэткі дуб,
З такой лірычнай высновай,
Што ў кроне, нібы ў галаве,
Трымае гняздо буслова?
Адгэтуль вёска відаць —
Платы, цэркаўка, хаты
I нізка схілены крыж —
Плён жыцця небагаты.
Ясна — калі б не дуб,
Вятры узгорак разнеслі б
I збяднеў краявід
Вёскі, што просіцца ў песню.
Вёскі гэтай маёй
З хатаю, кузняй, ставам,
З крыжам на стыку дарог,
З рэчкай, з мостам дзіравым.
Не было б і гнязда,
Дзе абжываецца бусел,
I найперш не было б
Радкоў гэтых самых, мусіць.
СЦЕЖКІ
Праф. Стафаніі Скварчынскай
Сцежак не плануюць,
Не пракладаюць.
Сцежак няма на карце.
Але яны існуюць.
Злучаюць вёску з вёскай,
Хату з хатай суседа,
З крамай і з школай,
З карчмой і з касцёлам,
З кузняй і з млынам,
Лес — з ракой,
Хлопца — з дзяўчынай.
Іх пясведама людзі пракладваюць —
За годам год,
Кожны дзень, кожную ноч,
Басанож, у лапцях, у ботах,
Па мурагу, пяску, сумётах,