Страница 72 из 74
We wszystkich listach dźwięczał ten sam ton: przygnębienia, rozpaczy i pokusy.
Policjanci zabrali coś jeszcze. Parę czarnych wojskowych butów. Tych samych, które mignęły mi tej nocy, gdy padałem na ziemię przed szpitalem Mass General, ugodzony nożem w plecy. Na obcasie lewego były plamy niebieskiej farby. Jak się później okazało, farbą tą godzinę przed napaścią na mnie pomalowano przejście dla pieszych w pobliżu parkingu.
Dane o grupach krwi Bishopów, które wydobyła dla mnie z archiwum Laura Mossberg, potwierdzały moją teorię, że Garret i Julia byli kochankami i że Garret zamordował Brooke. Julia miała grupę krwi B Rh minus, a bliźniaki o Rh plus. Ojcem dzieci mógł być tylko mężczyzna z grupą krwi A Rh plus lub B Rh plus. Billy miał A Rh minus, a Garret B Rh plus.
Jestem pewien, że Garret nie spodziewał się, iż badania genetyczne potwierdzą później niezbicie, że Tess i Brooke Bishop są jego córkami. Ale Julia o tym wiedziała i dlatego postanowiła zakończyć ten romans. Odrzuciła miłość Garreta, ale zdecydowała się urodzić dzieci, których tak bardzo pragnęła.
Garret nie rozumiał, dlaczego Julia przestała go kochać, kiedy urodziła bliźniaczki, dlaczego woli macierzyństwo od seksu. Dręczony zazdrością i rozpaczliwie pragnący odzyskać miejsce, jakie zajmował w jej życiu, stał się przebiegłym, bezwzględnym zabójcą.
Zamordowanie Brooke było proste. Wina miała spaść na Billy’ego. A kiedy podsłuchał, jak Julia i Darwin kłócą się o nortryptylinę, wykorzystał zamieszanie spowodowane włamaniem Billy’ego, żeby otruć Tess. Uważając, żeby nie zostawić na fiolce odcisków placów, włożył do niej negatyw zdjęcia Northa i Julii, który wcześniej podsunął ojcu, by go dotknął i obejrzał. A potem podrzucił fiolkę mnie i Andersonowi.
Garret chciał, byśmy wiedzieli, że jego ojciec miał motyw, by zabić dzieci – patologiczną zazdrość i chęć zemsty na Julii za to, że spotykała się z Northern Andersonem. Sprokurował nawet dowód rzeczowy, by to uwiarygodnić. Ale główną rolę w jego planie odegrało wydarzenie, które nawet jego zaskoczyło. Kiedy Darwin stracił nad sobą panowanie i pobił żonę – niewątpliwie rozwścieczony obłudą Julii, która oskarżyła go o zabójstwo i spowodowała, że sąd nałożył na niego zakaz zbliżania się do niej i do Tess, ale sama wciąż romansowała na boku – wszyscy mogli się przekonać, że jest zdolny do popełnienia morderstwa. W tej sytuacji Garret musiał jedynie złożyć zeznanie jako naoczny świadek zabójstwa Brooke, a potem uronić łzę, wysyłając tatusia do więzienia. Na resztę życia.
Garret nie przewidział jednak tego, że ja także zakocham się w Julii. Nie mógł tego znieść. Musiał coś z tym zrobić.
I zrobił: wbił mi nóż w plecy. Przypuszczalnie wierzył, że ja pierwszy mu go wbiłem.