Страница 62 из 68
– Co to jest? – zapytał wreszcie, gładząc twardą, szklistą skorupę pokrywającą przymknięte powieki kobiety.
– Przetrwalniki – wyjaśnił głos. – To niezbędne przy dużych przeskokach czasoprzestrze
– Więc ci ludzie to załoga statku, tak? Głos milczał chwilę, jakby zastanawiał się nad odpowiedzią.
– Nie rozumiemy pojęcia „załoga”. To nasze manipulatory. W chwili obecnej nie potrzebujemy ich, dlatego pozostały w stanie dezaktywacji.
– A reszta? Gdzie są i
– Wykonują zlecone programem zadania na Terei…
– Więc to prawda? Że wysłaliście do nas swoich… – cholera, przecież nie powie „agentów”, ale jakoś nie umiał znaleźć i
– Nie rozumiemy pojęcia „agent” – głos był niewzruszenie spokojny.
– Czy możesz ich obudzić? Chociaż jednego? Chcę z kimś porozmawiać.
– Aktywowanie manipulatora uważamy za zbędność. Za zbędną czy
Hornen usiadł na gąbczastej podłodze, obejmując kolana rękami. Fajterowi rzadko się zdarza, żeby nie wiedział co począć. Ale jeżeli już tak się zdarzy, to czuje się bardziej bezradny niż zabłąkane dziecko. Bezradność może boleć. Jego w tej chwili aż bolała. Boże, jak bardzo chciał teraz zobaczyć jakiegokolwiek człowieka, zwykłego człowieka, nie jakąś federacyjną roślinę! Móc z nim normalnie porozmawiać.
– Jesteśmy człowiekiem. Rozmawiasz z nami. Pytaj. Nie musisz tego robić dźwiękami, i tak ich nie słyszymy.
– Niech któryś z was tu wyjdzie. Chcę was zobaczyć.
– Widzisz nas. Jesteś w naszym wnętrzu. Jesteśmy…
Tak, oni są człowiekiem, to już słyszał. Bezradność i niezrozumienie zamieniały się powoli we wściekłość. Ta znowu, naturalną koleją rzeczy, w agresję. Wzbierała w nim dzika chęć, by zerwać się i tłuc pięściami w ledwie dostrzegalnie falujące ściany. Starał się opanować, wytłumaczyć sobie rozsądnymi słowami, że nie ma się czemu dziwić, muszą mieć dziwne urządzenia… ale jakoś sam w to nie wierzył.
– Nie rób tego – jednostajne, monoto
Tak, najważniejsze, żeby pomogli. W porządku. Po co go tu ściągnęli? I jak?
– Przez nadwarstwę hiperpsioniczną, wykorzystując szczególny gradient twojej emanacji. Obawiamy się, że nie jesteś w stanie zrozumieć szczegółów technicznych. Czytamy w twoim zasobie pojęciowym termin „nad-świat”, którym określasz nadwarstwy hiperpsioniczne. Wasza wiedza na ten temat jest właściwie zerowa, mimo szczątkowego wykorzystania praktycznego właściwości przestrzeni psi dla potrzeb aparatu przymusu. Nie znajdujemy w twojej strukturze pojęciowej danych, które umożliwiłyby nam porozumienie w tej kwestii.
– Ale po co?
– Taki otrzymaliśmy program. Otrzymasz szczegółowe wyjaśnienia po przelocie. Na tę odległość nie jesteśmy w stanie zlać się z kadrą…
– Mówisz o porozumieniu się z waszym dowództwem?
– Tak, możesz to tak określić. Chwilowo musisz zadowolić się naszymi wyjaśnieniami. Nie programowano nas do udzielania ci szczegółowych informacji. Zostałeś wybrany, ponieważ właściwości twojego pola pozwalały na przeprowadzenie cię przez warstwy hiperpsioniczne, a okoliczności samobójcze pozwalały uchwycić współrzędne czasoprzestrze
Wiedzieli o wszystkim co się TAM działo. I nic… Chryste, kim oni właściwie są? Komu pomagają?
– Plan pomocy jest nadal opracowywany, kadrze wciąż brak dostatecznych danych dla wymodelowania optymalnego scenariusza działań. Z tego powodu ograniczamy się do szczegółowej penetracji Terei…
– Ale tam ludzie cierpią, czekają na was jak na zbawienie! Przecież możecie nam pomóc!
– Tak, w tym celu tu przybyliśmy. Plan pomocy dla Terei, opracowany przez naszych specjalistów, miał zostać zapoczątkowany w najbliższym interwale. W tej chwili jest już nieaktualny, nie został spełniony jego najważniejszy warunek: proces reform Bordena. Nawiązanie kontaktu z waszym rządem stało się ponownie niemożliwe, na czas trudny do przewidzenia. Po raz kolejny musimy wracać z niczym. Teraz musimy wymodelować przewidywany rozwój wypadków, a samo zebranie danych przekracza nasze możliwości. Musimy opracować nowy plan kontaktów. Nie możemy interweniować, nie mając stuprocentowej pewności co do skutków tej interwencji.
– Z jakim „naszym” rządem?! Ludzie, zmiłujcie się! – Hornen poczuł, że jego cierpliwość się kończy. – Przecież tych skurwysynów nikt tu nie chce, powywieszać ich wszystkich! A wy chcecie podać im rękę, podtrzymać ich na stołkach, uznawać za legalną władzę? Boże, gdyby ci ludzie mogli o tym wiedzieć…
– Reagujesz emocjonalnie – oznajmił beznamiętny głos. – Dane, którymi dysponujesz, są dalece niewystarczające do przeprowadzenia analizy. Powstrzymaj się z wydawaniem sądów.
Milczał, chowając twarz w dłoniach.
– Nasi specjaliści badają uważnie problemy waszego społeczeństwa. Objaśnią ci wszystko. Nam brak dokładnego programowania na tę okoliczność. Od czasu odłączenia się Terei, Federacja uległa głębokim przeobrażeniom. Zbadanie i wykorzystanie możliwości psionicznych człowieka oraz poznanie struktur nadmaterialnych spowodowało diametralną zmianę obrazu ludzkości i mentalności współczesnego człowieka. W czasie waszej secesji i przez kilkanaście lat po niej struktury społeczne skolonizowanego kosmosu ulegały dynamicznym przekształceniom. Brak było w tym czasie zgodności, co do postępowania wobec Terei. Część planet nie zgadzała się na interwencję, i
Niewiele z tego rozumiał. Mogli tak długo i namiętnie.
– Niestety, nie możemy się z tobą zlać. Twój białkowy mózg nie jest do tego przystosowany…
– Idź do jasnej cholery! – wrzasnął, zdając sobie niejasno sprawę, że robi się żałosny. Opanował się z trudem, wstał i ruszył bezmyślnie przed siebie. Może to on – ani myślał nazywać swego rozmówcy „oni”, niech się wypcha – tak pokierował jego krokami, że w końcu wrócił do tej samej kabiny, w której się obudził. Nie starał się tam dojść.
Trochę żal. Ale co w sumie wiedzieli o Federacji? Na czym opierali tę obłędną wiarę, że im pomoże, że pamięta, że żyją tam dobrzy, uczciwi ludzie… cholera wie, czy tam w ogóle jeszcze są jacyś ludzie…
– Jesteśmy człowiekiem – powtórzył po raz trzeci statek. – Ludzkość uległa daleko idącym zmianom. Dowiesz się wszystkiego i wszystko zrozumiesz. Zachowaj spokój. Jeżeli chcesz, możesz już zająć miejsce w przeznaczonym dla ciebie przetrwalniku. To i tak niezbędne przed dalszą podróżą…
Teraz był już spokojny. Ogarnęła go gwałtowna rezygnacja.
– Mogłeś mnie tam wsadzić od razu, oszczędzilibyśmy sobie tej głupiej rozmowy.
– Program przewidywał aktywację bezpośrednio po przejściu, dla złagodzenia szoku…
– Ale lepiej było mnie nie budzić.
– Program tak przewidywał. Nie rozumiemy cię. Machnął ręką.
– Po cholerę to wszystko? Dalibyście przynajmniej umrzeć w spokoju, jeśli nie chcecie pomóc…
– Twoje zachowanie jest alogiczne – oznajmił beznamiętnie głos. – Jesteś potrzebny naszym specjalistom właśnie po to, aby mogli szczegółowo opracować plan pomocy dla Terei. Same obserwacje zewnętrzne nie wystarczą, a bardzo trudno jest dokonać przerzutu nieprzygotowanej osoby z Terei.