Страница 9 из 12
Дəджəл фитнасы
Өмірдегі жəне өлімдегі фитна жəне Дажжалдың сынақтарының жамандығы туралы оқылатын арнаулы дұға бар. Ислам үмбетінің жəне бүкіл адамзаттың болашағында болатын Исламдағы ең ауыр фитналардың бірі – ақырзаманда болатын жəне үлкен белгілердің бірі болатын Дəджəлдың (Антихрист) келуі. Қиямет күнінің басталуының үлкен белгілерінің бірі.
Ислам тарихындағы мұсылмандардың басынан өткерген, Исламда көптеген адасушы ағымдар мен секталардың пайда болуына, кейбір мұсылмандардың көзқарастарының азғындығына байланысты оқиғаларды талдай отырып, Дəджəл фитнасының ең үлкен сынақтардың бірі болады деген қорытындыға келуге болады. жəне Пайғамбарымыз Мұхаммед ескерткен Қиямет күніндегі Исламдағы толқулар. Мұсылман Дəджəл фитнасынан жəне мұсылманды дүниеде (осы өмірде) жəне періштелер сынауы басталатын ақыретте күтіп тұрған сынақтардан қорғау үшін дұға етуі керек. Алла Елшісінің (оған Алланың игілігі мен сəлемі болсын) сүннетінде осы сынақтардан қорғану үшін соңғы тəшаһһудтан кейін дұғаны оқуға болатын дұға бар: Уа, Аллаһ, расында мен Саған қабір азабынан, тозақ азабынан, өмір мен өлім сынақтарынан жəне Дəжжалдың (əл-масих дəджәл) сынақтарының жамандығынан пана сұраймын).
Басшыға бағыну
Ардақты Пайғамбарымыз Мұхаммедке, оның отбасына жəне барлық солих сахабаларына мадақ! Алла Тағала адамдарға осы өмірде де, болашақта да бақыт пен жеңістің кілті болып табылатын дінін түсірді. Раббымыз жалғыз Жаратушы жəне Ол құлдарына не пайда əкелетінін жақсы біледі. Сондықтан да Ол оларға Өзінің хикметтік өсиеттерін орындауды жəне барлық нəрседе – теология (дін ғылымы) мен ахлақта (адамгершілік), экономика мен саясатта, отбасымен жəне қоғаммен қарым-қатынаста тақуалықты сақтауды бұйырды.
Ислам діні əрбір адамның Алла Тағала жəне Оның жаратылысы алдындағы міндеттерін толық орындауы үшін жағдай жасауға шақырылған. Мұның кілті – əділ де парасатты басшының басшылығымен салауатты қоғам құру. Жауапкершілікті мойнына алып, Алланың разылығы мен нығметіне бөленетіндей халқын алға жетелейтін басшы сайлау. Ал барлық мұсылмандар өз билеушісін қолдауға, оны құрметтеуге, оның əділ бұйрықтарын орындауға, оған тек жақсылық тілеп, ешбір жағдайда оның беделіне нұқсан келтірмеуге міндетті.
Халықты басқару – ең үлкен жауапкершілік. Халық басқару тізгінін өз қолына алған адам иығына өте ауыр жүк артады. Расында, Қиямет күні əрбір адам өз қолында немесе қолында болған əрбір адам үшін жауапты болады. Отағасы əйелі мен балалары үшін жауапты болады. Мемлекет басшысы барлық қарамағындағылар үшін жауап береді. Бұл жайында Алла Елшісі: «Сендердің əрқайсысың қойшысыңдар, əркім өз отарына жауаптысың. Имам – қойшы, ол өз қол астындағыларға жауапты. Күйеу отбасында бақташы, ол отбасына жауапты. Əйел күйеуінің үйінде бақташы жəне ол оған жауапты. Қызметші қожайынының меншігіндегі бақташы жəне ол үшін жауапты. Бала əкесінің мал-мүлкінің бағушысы, ол да оған жауапты. Сендердің əрқайсысың қойшысыңдар, əркім өз отарына жауаптысың» (Ахмад, Əбу Дауд, ат-Тирмизи; əл-Əлбани бұл хадисті сахих деп таныған). Дегенмен, əркім өз міндетін атқара алмайды. Нағыз мумин Раббысынан қорқып, жауапкершілік іздемеу керек, ел басқару оңай іс емес, бірақ егер халық оған билік тапсырса, ол барлық істе əділ, құдайдан қорқу үшін бар күш-жігерін салуы керек.
Пайғамбарымыз: «Уа, Əбдур-Рахман, əмір болуды сұрама, өйткені өтінішіңе орай əмірші болып тағайындалсаң, бұл қызметке сен ғана жауапты боласың. Егер сен мұнсыз (кездейсоқ) тағайындалсаң, бұл істе саған жəрдем беріледі» (əл-Бұхари жəне Муслим). Пайғамбарымыз: «Алланың атымен ант етемін, біз бұл қызметке өз еркімен келгенді де, оған құмар адамды да тағайындамаймыз», – деді (əл-Бұхари жəне Муслим). Бір күні Əбу Зəрр Алла Елшісіне: «Мені осы лауазымға тағайындамайсың ба?», – деді. Пайғамбар оның иығынан қағып: «Уа, Əбу Зəр, сен əлсізсің, бұл жауапкершілік. Қиямет күні ол ұят пен қорлық əкеледі жəне осы лауазымды дұрыс алып, барлық парыздарын орындаған адамнан басқаның бəрін өкінішпен тудырады» (Муслим).
Əділдік – билеушінің ең жақсы қасиеті. Жоғарғы Тəңір жалғыз Төреші, ал заң шығару құқығы тек Оған ғана тиесілі. Демек, Аллаһ жер бетіндегі құлдарына билік берген адам Аллаһтың заңын ұстануы керек. Сонда ғана Алланың разылығына бөленіп, өзі басқарып отырған қоғам береке мен тұтастыққа толы болады. Алланың шариғатына мойынсұну жəне оған қанағат ету – иманның ең маңызды құрамдас бөлігі. Демек, барша мұсылман əміршілері Алланың түсіргеніне сүйене отырып үкім беруге міндетті, ал қол астындағылары Аллаһ Тағаланың Кітабында жəне Елшісінің сүннетінде түсірген нəрселерге жүгінуге міндетті.
Алла Тағала: «Бірақ жоқ – Раббыңмен ант етемін! «Олар өздеріне келіспеушілік тудыратын барлық істерге сені төреші етіп сайламайынша иман келтірмейді, сосын сенің шешіміңнен жүректерінде еш ұят таппай, толық бойұсынады» («Əйелдер» сүресі, 65-аят).
Демек, үкім үшін Аллаһқа жəне Оның Елшісіне жүгінбеген, бұл шешімге қанағаттанбаған жəне оған мойынсұнбаған адамдарда Аллаһ иманның бар екенін үзілді-кесілді жоққа шығарады. Раббымыз Аллаһтың шариғатына сүйеніп үкім етпейтін əміршілерді опасыз, əділетсіз жəне еркін деп атаған. Алла Тағала: «Ал кім Алланың түсіргенімен үкім етпесе, олар кəпір»… «Ал кім Алланың түсіргенімен үкім етпесе, солар залым»… «Кімде-кім Алла түсіргенімен үкім етпесе, міне солар азаптылар»…
Шейх Салих ибн Фаузан «Таухид» кітабында былай деп жазды: «Алланың түсіргеніне сүйене отырып үкім ету жəне соған жүгіну (шариғат) мұсылмандар арасында туындайтын барлық даулы мəселелерде қажет. Ғалымдар теологиялық сипаттағы мəселелерді өз бетінше шешуге жүгінген кезде бір немесе басқа мазхабқа немесе имамға фанаттық ұстану салдарынан Құран мен Сүннет мəтіндерімен дəлелденбеген үкімдерді қабылдамауы керек. Кейбір мұсылман елдерінде сенетіндей жеке сипаттағы немесе азаматтық жағдайдағы мəселелер ғана емес, басқа мəселелер бойынша сот ісін жүргізуге жəне іс жүргізуге де қатысты болуы керек, өйткені Ислам бөлінбейтін біртұтас жəне Алла Тағала былай деді: Əй, иман келтіргендер! Толық бағыныңдар (яғни Исламды толығымен қабылдаңдар), («Сиыр» сүресі, 208-аят); «Кітаптың бір бөлігіне сеніп, бір бөлігіне қарсы боласыңдар ма?», («Сиыр» сүресі, 85-аят).
Сондықтан барлық мəзһабтарды ұстанушылар өз имамдарының сөздерін Құран мен Сүннетке сəйкестендіріп, Құран мен Сүннетке сəйкес келетін заңдарды ұстанып, басқаның бəрін теріске шығарып, соқыр фанатизмді тастағаны жөн. Бұл əсіресе сенім мен идеологияға қатысты барлық білім мен заңдар. Барлық имамдар бұған назар аударсын, Аллаһ оларды рақымына алсын, егер адам бұған қайшы əрекет жасаса, онда ол өзін солардың қатарынан деп санаса да, олардың ізбасары болып табылмайды жəне мұндайлар туралы Аллаһ: «Олар өздеріне хатшылар мен монахтарды алды жəне қожайын қылды, Алладан басқа жəне Мəриям ұлы Мəсіх…» («Тəубе» сүресі, 31-аят).
Бұл аят тек христиандарға ғана емес, сондай-ақ олар сияқты əрекет ететіндердің барлығына қатысты, кімде-кім Алланың жəне Оның Елшісінің əмірлеріне қайшы əрекет етіп, Алланың түсіргеніне қарап емес, адамдарға үкім шығаратын немесе оларға осындай шешімді талап ететін кез келген адамға қатысты. Өз нəпсісін қанағаттандыру үшін өзін шынайы мумин деп санаса да, Исламнан жəне Аллаға деген сенімнен шықты. Өйткені, расында, Алла Тағала осындай нəрсені қалайтындардың барлығына сөгіс айтып, олардың мумин деген сөздерін өтірік деп атаған».
Сонымен, Алланың заңынан бет бұрғандарды Алла кəпір деп атайды. Бірақ кейде бұл үлкен күпірлік түрінде болады, ол адамды мұсылман қауымынан тыс қалдырады, ал кейде кішігірім күпірлікке апарып соқтырады, бұл адам мұсылман болып қалады. Бұл нақты жағдайларға байланысты. Шейх Салих ибн Фаузан «Таухид» кітабында былай деп жазды: «Ендеше, егер адам Алланың түсіргеніне сүйене отырып үкім шығарудың қажеті жоқ деп есептесе жəне оның құқығы еркін деп есептесе. Бұл мəселеде толық таңдау жасаса немесе Аллаһтың шешіміне немқұрайлы қарап, басқа заңдар мен азаматтық заңдарды Аллаһ түсіргеннен жақсырақ деп есептесе, біздің заманымызға сəйкес келмейтін болса немесе Аллаһтың бергеніне сүйенбей шешім қабылдаса. Кəпірлер мен екіжүзділердің көңілінен шығу үшін түсірілген болса, бұл оның күпірлігінің ҰЛЫЛЫҒЫНЫҢ көрінісі болады. Алайда, егер адам сотты жүргізгенде Алла түсірген шариғатқа сүйену керек деп есептесе, бірақ іс жүзінде одан ауытқып, сонымен бірге бұл үшін жазаға лайық екенін мойындаса, онда ол бүлікші болып, Құдайға бағынбаған күйде, кішігірім күпірлік күнəға тап болады. Ал егер адам Аллаһтың əмірлерін (шариғатты) білмей, оны білуге бар күш-жігерін салып, бірақ қателессе, ол қателескен адам, əрекетінің сауабын алады жəне оның қателіктері кешіріледі».