Страница 19 из 30
La ulo, deŝirante la restaĵojn de siaj vestaĵoj, kaj dispreminte liajn ripojn per bato, tiel ke sangokoagulaĵo elflugis el lia buŝo, ili ŝtopis lin en kirasan keston, speciale faritan por speciale danĝeraj militkaptitoj.
La vizaĝo de Lyra lumiĝis. Ŝi nudigis la dentojn kaj fiksis siajn brulantajn okulojn sur la kontuzitan vizaĝon de la rusa marŝalo.
- Mi nur manĝus vin. Vi perdis, vi devas konfesi ĝin. Vi mortos longe kaj dolore en la kaĝo de nia zoo, rigardante kiel la restaĵoj de via specio fariĝas pli malgrandaj ol bestoj, pli sensignifaj ol brutoj. Mi fariĝos la reĝino de via patosa galaksio, kaj vi ĉiuj falos en la submondon de kontraŭspaco!!!
- Ne, ĉi tio ne okazos! Estas vi, spaca furiozo, kiu perdis kaj post kelkaj sekundoj vi mortos. Polikanov singultis ĉe la lasta vorto, sango gutis el liaj rompitaj ostoj.
- Vi blufas, primato! - Lira etendis la lipojn en nenature larĝa rideto, kiel tiu de Pinokjo, kaj iomete skuis la marŝalon, kio kaŭzis, ke la dispremitaj ostoj eĉ pli mordis la disŝirita viandon. - Mi resanigos vin, farante vin persona sklavo, vi karesos nin. - La aspekto de la furiozo fariĝis eĉ pli languida, la vira sklavo estas ludilo en iliaj manoj, kiun ili devigos plenumi ĉiujn siajn perversajn seksajn fantaziojn, kiel bonega ĝi estas ...
- Ne! Ni havas neniigokuzon! - Marŝalo preskaŭ svenis pro la doloro.
- Ĉiuj viaj cibernetiko estas morta hundido! - Velimara ĵetis kondescenden malestiman rigardon al Polikanov.
- Jes, ĝi estas mortinta, sed vi povas eksplodigi ĝin mane rulante la programon!
***
La rusa militisto ne timas la morton!
Malica sorto sur la batalkampo ne timigas!
Kun la malamiko por Sankta Rusio batalos.
Kaj eĉ mortante, li venkos!
Tre hela ekbrilo interrompis la vortojn de rusa prezidento Ge
Generalo Gengir Volk vidis la agon de la pagendaĵo dum la balaado de la Arfican-kontinento. Liro ordonis forviŝi la Negroidan rason de la vizaĝo de la planedo kiel la plej malsupera.(Platigita nazo kaj nigra haŭto kaŭzis furiozon brutaliĝi). La Doleroma-99-supergaso estis uzita kontraŭ la Arficans. Rapide sep fojojn pli rapide ol la rapido de sono, ĉi tiu toksino, disvastiĝanta tra la surfaco, rapide kompletigis la purigadon de la areo, nur por malaperi sen spuro, putriĝante en sendanĝerajn elementojn.
La novaĵo pri la morto de Lyra Velimara vekis malfacilajn sentojn. Unuflanke, ĉi tiu kaprica stelharpio ĝenis ĉiujn, turmentis ilin per siaj kapricoj. Aliflanke, la perdo de tuta krozŝipo-flagŝipklasa stelŝipo povus esti konsiderita troa en konkerado de relative subevoluinta planedo, kaj eĉ sen ordono de la centro.
Kramar Razorvirov, malice rikanante, siblis.
- Verŝajne, en paralela universo, Lyr ne estos promociita. Estas malverŝajne, ke la granda imperiestro ĝojos! Io devas esti farita urĝe. Antaŭ ĉio, fini la restaĵojn de la homaro kaj kaŝi la spurojn de la krimo.
Gengir Volk siblis pro ĉagreno, liaj okuloj mallarĝiĝis, lia buŝo tordita:
- Mi tiom volis testi novan programon de cibernetika torturo sur ili, oni diras, ke ĝi donas mirindajn rezultojn. Ĝi uzas naŭ milionojn da poentoj sur la korpoj de inogalaktoj.
Subite, la surskribo sur la ekrano lumiĝis: "Pro la akra plimalboniĝo de la situacio kaj la bezono koncentri fortojn por la decida batalo kun la potenco de Ding, la ordo estas ĉesigi ĉiujn sekundarajn operaciojn kaj iri al la Amor-976. sektoro, indiku Dol-45-32-87 kiel eble plej rapide!"
Generalo Kramar inspire diris:
-Milito eterna virgulino - ne povas fini sen sango! Milito kun avida teno de malĉastulino - neniam donas venkon por nenio!
Gengir raŭke (rompis sian voĉon) grumblis:
- Nu, ni otpulsarim (ni ŝiru niajn ungegojn!) El ĉi tiu kloako!
Stalzanoj naskiĝas soldatoj: ne por diskuti, sed por plenumi sian kredon, des pli, eĉ tiuj invadantoj estas ege abomenaj en sia animo. Lasinte la planedon duonmorta, sanganta pro ulceroj, la stelŝipoj iris en hipersalto.
El la populacio de la planedo Tero de preskaŭ dek du miliardoj, restas malpli ol unu miliardo kaj duono, inkluzive de la vunditoj kaj kripluloj. La homa specio estis reĵetita jarcentojn reen.
Do okazis la unua konatiĝo inter la "raciaj" mondoj.
Ĉapitro 5
La ĉiela surfaco brilas super ni,
Allogaj altaĵoj altiras nin kiel magneto.
Ni volas vivi kaj flugi al la planedoj...
Sed kion oni povas fari kiam ni estas rompitaj?
Post la malvenko de la Din Imperio kaj la komenco de provizora paŭzo, la Stalzans revenis al la Tero denove. Kvankam estis multaj loĝeblaj planedoj en la parto de la galaksio, kie troviĝis la homa planedo, ĉiuj civilizitaj mondoj povus esti kalkulitaj per la fingroj de unu mano. Ne mirinde, ke ĉi tiu galaksio estis nomita la praa zono, konsiderata sekundara objekto de ekspansio kaj evoluo, kvankam ekzistis ne malpli da planedoj taŭgaj por vivo kaj ekspluatado ol en iu ajn alia sektoro. Tial, la novaĵo pri la ekzisto de relative progresinta civilizacio, kaj eĉ loĝata de estaĵoj tiel similaj al la stalzanoj, altiris seriozan atenton de la plej alta gvidado de la imperio. La fakto, ke unu el la plej gravaj stelŝipoj estis perdita dum la batalado, plue pliigis intereson pri ĉi tiu planedo. Oni faris decidon pri mola opcio por la koloniigo de la homaro, pri la forlaso de la strategio de totala detruo.