Страница 38 из 57
— Vi, venu ĉi tien, ke ni povu vin rigardi.
La aliaj turniĝis kun intereso kaj rigardis al mi kvazaŭ al aŭkciata bruto.
— Kaj li efektive faligis la alian sen uzi la pugnojn, ĉu? — diris unu. — Li estas tiom malforta kaj senmuskola, por ne mencii malbela.
Estas tempoj, kiam oni malfermu la buŝon nur por enmeti manĝaĵojn. Ĉi tiu verŝajne estis tia tempo. Sed mi estis laca, malkontentega pri mia sorto kaj ĝenerale en aĉa humoro. Io rompiĝis.
— Ne tiom malforta, senmuskola aŭ malbela kiom vi, bastardo de porko.
Tio ja altiris lian atenton. Li hurlis pro ekkolero, puncruĝiĝis, eltiris longan ŝtalan glavon kaj kuregis al mi.
Mi havis malmultan tempon por pensi, malpli por agi. Unu el la aliaj dandoj staris apude kun sia metala tasego malfirme tenata. Mi kaptis ĝin de li, turniĝis kaj ĵetis ĝian enhavon en la vizaĝon de la atakanto.
La plej granda parto maltrafis, sed sufiĉa parto gutis suben sur liajn vestaĵojn por eĉ pli furiozigi lin. Li sabris suben per sia glavo, kaj mi kaptis la baton per la taso, deflankigante ĝin, lasante la tason gliti supren laŭ la klingo ĝis liaj fingroj, samtempe kaptante kaj tordante lian glavan brakon.
Li bele hurlis, kaj la glavo brufalis al la planko. Post tio li estis flankenturnita, bele elmetita por finofara piedbato al la dorso.
Krom tio, ke ĝuste en tiu momento iu stumbligis min de malantaŭe, kaj mi rulfalis sternita.