Аннотация
Бережной Василий Павлович
Матчын голас (на белорусском языке)
Васiль Беражны
Матчын голас
Пераклад: Павел Марцiновiч
Прыляцеўшы на Месяц, яна ўсё разглядвала, захоплена ўсклiквала:
- Нiколi не думала, што тут гэтак добра!
Ён вадзiў яе несканчонымi тунелямi Селенаполiса, паказваў гмахi, якiя падпiралi чорнае, усеянае зоркамi неба.
- А хадзiць тут як лёгка, сыночак!..
Голас у мацi быў звонкi, яшчэ зусiм малады - можа, таму, што яна пявучая? Колькi памятае яе - любiла спяваць. На святы, сустракаючы гасцей, спявала весела, з iмпэтам, а ў буднi, за хатняй работай, - прыглушана i трохi сумна. Нават размаўляючы, як быццам вымаўляла словы - спявала iх. I зараз у ейным голасе было нешта гэткае... можа, незвычайнае або, можа... Можа, гэта яе так узрушыў палёт на Месяц? Ён услухоўваецца ў гэты да болю родны голас i нiяк не можа зразумець, што ж гэта так звiнiць у iм?
- А ў нас цвiтуць сады. Калi толькi прымаразкi не прыцiснулi...
Отзывы