Пугачоўскі цырульнік

Ізноўку мяне ён на лаўцы чакае,

Забыўшыся дзень свой апошні чакаць…

24.10.2012

* * *

…Снегам усё замяцецца,

Нібы азораным тлом.

Мама ад ветру прачнецца,

Выйдзе на двор з ліхтаром,

І не пабачыць нічога,

Толькі бязмежнасць снягоў

Белай дарогай да Бога

Будзе прад мамай ізноў

Так, як і ўчора, заўчора,

Цэлую вечнасць назад…

Траваў зялёнае мора

З рыфамі дрэваў і хат

Бачыцца мне — гэта сніцца —

І я спяшаю дамоў,

І мне ніяк не пазбыцца

Гэтага сну, дзе ізноў

Снегам усё замяцецца,

Нібы азораным тлом.

Мама ад ветру прачнецца,

Выйдзе ў бязмеж з ліхтаром…

31.10.2012

* * *

Яшчэ будуць харошыя светлыя дні

І праскача па ўзгорках на белым кані

Маладая жанчына ў чырвоным плашчы,

Быццам бы мой анёлак, які Пугачы

Для мяне беражэ, каб журботны не быў

І каб з комінаў хат дым асенняй журбы

У нябёсы да мамы няспешліва плыў

І знікаў у вачах маёй мамы сівой,

Што заўсёды цяпер будзе жыць нада мной

Родным небам, дзе зараз аблокі й дажджы,

Родным полем, дзе зараз балота й глыжы,

Па якіх я іду, як выгнаннік, якому

Аніколі цяпер не прыйсці ўжо дадому,

Бо нікога ўжо дома няма і не будзе,

Але ўсё ж вы мне верце, журботныя людзі,

Яшчэ будуць харошыя светлыя дні,

І праскача па ўзгорках на белым кані

Маладая жанчына, як мама мая,

Хоць яе ўсё ж адзін буду бачыць тут я…

8.11.2012