Podnieść Tytanica

– Ojej! Z takich zamierzchłych czasów… – powiedziała krzywiąc usta. – Mogę panu dać jedynie fotokopię, bo oryginał jest w Stanowym Towarzystwie Historycznym.

– Potrzebna mi tylko trzecia strona.

– Proszę chwileczkę poczekać. Odszukanie mikrofilmu i wykonanie odbitki potrwa około piętnastu minut.

– Dziękuję. A przy okazji, nie mają państwo przypadkiem spisu przedsiębiorstw w Kolorado?

– Oczywiście, że mamy.

Sięgnęła pod kontuar i położyła spis na poplamionym plastykowym blacie.

Do

Kiedy minął kwadrans, a dziewczyna nie wracała, Do

– Proszę, to dla pana – powiedziała dziewczyna, która tymczasem wróciła. – Należy się pięćdziesiąt centów.

Do

– Czy właśnie tego pan szukał? – spytała dziewczyna.

– To mi musi wystarczyć – odparł i wyszedł.

Fabryka Wyrobów Metalowych Jensena i Thora leżała między stacją rozrządową Burlington-Northern a brzegiem rzeki South Platte. To ogromne monstrum z falistej blachy oszpeciłoby każdy krajobraz poza okolicą, w której było usytuowane. Wewnątrz hall fabrycznej suwnice przenosiły pordzewiałe rury ogromnej długości z jednego miejsca na drugie, a stemplownice waliły z nieznośnym łoskotem, który Do

Atrakcyjna sekretarka o wydatnym biuście zaprowadziła Do

– Dziękuję, że pan poświęcił swój czas na spotkanie ze mną, panie Jensen.

Jensen uśmiechnął się ostrożnie.

– Sprawa wygląda na ważną. Jakże mógłbym odmówić tak wysoko postawionej osobie z Waszyngtonu?

– Jak już powiedziałem panu przez telefon, sprawdzam tylko pewne dawne akta.

Uśmiech na twarzy Jensena przygasł.

– Mam nadzieję, że pan nie jest z Urzędu Skarbowego? Do

– Nic podobnego. Zainteresowanie rządu ma charakter czysto historyczny. Chciałbym przejrzeć wasze księgi sprzedaży z okresu od lipca do listopada tysiąc dziewięćset jedenastego roku, jeżeli jeszcze państwo je mają.

– Proszę sobie ze mnie nie żartować – roześmiał się Jensen.

– Zapewniam pana, że to poważna prośba.

Jensen spojrzał na niego wzrokiem pozbawionym wyrazu.

– Czy jest pan pewien, że trafił pod właściwy adres?

– Jestem, jeżeli pańska firma jest spadkobierczynią odlewni Thora – bez wahania odparł Do

– To dawna spółka mojego pradziadka – potwierdził Jensen. – Mój ojciec wykupił ją w tysiąc dziewięćset czterdziestym drugim roku i zmienił nazwę.

– Czy państwo mają jeszcze jakieś związane z nią dokumenty? Jensen wzruszył ramionami.

– Jakiś czas temu wyrzuciliśmy wszystkie starocie. Gdybyśmy przechowywali wszystkie dowody sprzedaży od czasu, gdy mój pradziadek otworzył odlewnię w tysiąc osiemset dziewięćdziesiątym siódmym roku, potrzebowalibyśmy magazynu wielkości stadionu Bronco wyłącznie do tego celu.

Do

– Jednakże dzięki dalekowzroczności Carla Jensena Starszego – ciągnął Jensen – mamy wszystkie nasze dawne dokumenty na mikrofilmach.

– Na mikrofilmach?

– To jedyne wyjście. Po pięciu latach wszystko fotografujemy. Pracujemy nowocześnie.

Do

– A więc dostanę dowody sprzedaży z drugiego półrocza tysiąc dziewięćset jedenastego roku?

Jensen nie odpowiedział. Pochylił się nad biurkiem, połączył z sekretarką i rzucił jej kilka słów do mikrofonu. Potem odchylił się do tyłu w swoim dyrektorskim fotelu.

– Czy mógłbym tymczasem poczęstować pana kawą, panie Do

– Wolałbym coś ciut mocniejszego.

– Od razu widać, że jest pan z wielkiego miasta – powiedział Jensen. Wstał i podszedł do świecącego lustrami barku, z którego wyjął butelkę chivas regal. – Denver to niemal pipidówka. Tutaj ludzie na ogół krzywo patrzą na barki w gabinetach. Miejscowym zwyczajem, chcąc ugościć jakąś ważną osobę, zaprasza się ją na dużą coca-colę i suty obiad do eleganckiej restauracji. Ale tak się szczęśliwie złożyło dla naszych lepszych klientów z i

Do

Jensen obrzucił go taksującym spojrzeniem i ponownie ją napełnił.

– Proszę mi powiedzieć, panie Do

– Nic ważnego – odparł Do

– Czyżby? Chyba rząd nie wysyłałby nikogo tak daleko tylko po to, żeby dla żartu liczył pozycje w dowodach sprzedaży sprzed siedemdziesięciu sześciu lat?

– Rząd często załatwia swoje tajne sprawy w dziwny sposób.

– Tajne sprawy z tysiąc dziewięćset jedenastego roku? – powiedział Jensen, kręcąc głową z niedowierzaniem. – Naprawdę zdumiewające.

– Powiedzmy, że po prostu próbujemy rozwikłać pewne przestępstwo, którego sprawca korzystał niegdyś z usług pańskiego pradziadka.

Jensen uśmiechnął się i kurtuazyjnie udał, że bierze to kłamstwo za dobrą monetę.

Do gabinetu tanecznym krokiem weszła czarnowłosa dziewczyna w długiej spódnicy i botkach, rzuciła Jensenowi uwodzicielskie spojrzenie, położyła na biurku kserokopię, po czym się wycofała.

Jensen podniósł kartkę i przeczytał ją.

– Odlewnia mojego przodka musiała przechodzić kryzys w okresie od czerwca do listopada. Niewiele sprzedała w ciągu tych miesięcy. Czy interesuje pana jakaś szczególna pozycja, panie Do

– Sprzęt górniczy.

– Tak, to musi być to… świdry. Zamówione dziesiątego sierpnia i odebrane przez nabywcę pierwszego listopada – powiedział Jensen i pokazał zęby w szerokim uśmiechu. – Ktoś chyba sobie z pana zażartował.

– Nie rozumiem.

– Nabywcą albo, jak pan mnie poinformował, przestępcą… – tu Jensen zawiesił głos, żeby wywołać większe wrażenie -…był rząd USA.