Страница 4 из 8
13. Hálfdani barst óvænt hjálp
Nú urðu mörg tíðendi se
«Mun Hálfdan vilja þiggja lið af oss?»
Sviði spurði, hvat ma
I
Úlfkell flýði undan einskipa ok kona hans með honum, en hinir tóku skip öll ok herfang, en þeir, sem eptir lifðu af mö
14. Grædd sár Hálfdanar
I
Ha
15. Frá athöfnum Úlfkels
Tökum vér nú þar til, sem Úlfkell snillingr flýði ór bardaganum. Ha
Konungr spurði, hverr stýrði þeim inum mikla her, sem þar var komi
Konungr bað ha
Úlfkell helt spurningum til, hverr sá mundi vera, at barizt hefði við ha
«Þar er sá maðr,» sagði Úlfkell, «at ek vildi á hefnileið róa, ef kostr væri, ok vilda ek þar til hafa hjálp ok styrk af yðr.»
Konungr mælti: «Þat má oss vel saman koma, því at þar er sú mær, at ek ætla mér at biðja.»
Þeir sögðu báðir, at þeir vildu honum þar til standa, ok sögðu, at þeim þótti þat vel stofnat, ok staðfesta með sér, at þeir skulu þangat fara, þegar sumar kemr, ok eigi fyrr í burtu en Grímr væri í helju, en konungr hefði fengit jungfrúna. Sátu þeir nú um kyrrt.
En er váraði, bjuggu þeir skip sín. Þeir höfðu ógry
Grímr sagði, at þeim skyldi meira fyrir verða, – «á konungr þessi engar sakir við oss, en þú, Úlfkell, munt fara verri för en fyrr.»
Sofa þeir í náðum um nóttina, en um morgun gekk Grímr út af kastalanum með öllu sínu liði, ok tókst þar in snarpasta orrosta, ok helzt sá bardagi til kvelds. Hafði Grímr misst þá margan ma