ชาวไทย

ชนชาติไทย (การจำแนกสมัยใหม่):

• ทุ่น

• ลาว

• ไล

• หนุง

• คนไทย

• จ้วง

• ฉาน

• หยวน

คนไทยเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลอ้ายกะได:

• ชาวกะได

• ลี

• คนไทย

• ชาวคัมซู

ในทางมานุษยวิทยา ชนชาติไทยเป็นชนชาติประเภทมองโกลอยด์ทางตอนใต้ คนไทยบางคน (ลาว, นุ่ง, ไทย) แสดงคุณสมบัติบางอย่างของสิ่งที่เรียกว่า "ประเภท Veddoid" – เผ่าพันธุ์ Negroid-Australoid

นั่นคือในชีวิตจริงมีการผสมผสาน (การดูดซึม) ของตัวแทนจากเผ่าพันธุ์ต่างๆ ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 นักมานุษยวิทยาและนักสัตววิทยาชาวรัสเซียผู้มีชื่อเสียงผู้ก่อตั้งนักมานุษยวิทยาในรัสเซียซึ่งเป็นบุคคลสำคัญทางวิทยาศาสตร์และสาธารณะซึ่งมีชื่อเกี่ยวข้องกับการพัฒนาสถาบันมานุษยวิทยาแห่งแรกและความรู้ทางวิทยาศาสตร์ที่แพร่หลาย Anatoly Petrovich Bogdanov (2377-2439) โต้เถียงเกี่ยวกับความแตกต่างพื้นฐานระหว่างหน่วยอนุกรมวิธานทางเชื้อชาติและหมวดหมู่ชาติพันธุ์เกี่ยวกับความแตกต่างระหว่างแนวคิดของเชื้อชาติและผู้คนเชื้อชาติและเผ่า Bogdanov ในการบรรยายของเขา "On the Tasks of Craniology" (1868) สรุปว่า "เครือญาติของชนเผ่าในแง่ของภาษา วิถีชีวิต และขนบธรรมเนียมยังไม่เป็นเครือญาติโดยกำเนิด" ในงานหลายชิ้น บ็อกดานอฟเสนอว่ากลุ่มชาติพันธุ์เดียวกันอาจเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ในขั้นต้น และการก่อตัวของแต่ละกลุ่มอาจเกิดขึ้นบนพื้นฐานของความแตกต่างทางเชื้อชาติ

ชุมชนชนเผ่าโบราณจึงมีพื้นฐานอยู่บนเครือญาติที่แท้จริงหรือในจินตนาการ นั่นคือ พวกเขาประกอบด้วยผู้คนที่มีต้นกำเนิดร่วมกัน หรืออย่างน้อยก็คิดว่าตนเองมีความเกี่ยวข้องกันโดยแหล่งกำเนิดดังกล่าว ลักษณะเฉพาะของชุมชนชนเผ่าที่เก่าแก่ที่สุดคือการไม่มีการแบ่งชั้นทางสังคมที่สำคัญภายในพวกเขา นั่นคือ มีสิ่งที่เรียกว่า "ลัทธิคอมมิวนิสต์ดั้งเดิม" ด้วยเหตุนี้วัฒนธรรมของชุมชนชนเผ่าจึงเป็นหนึ่งเดียว: ความจำเพาะทางชาติพันธุ์และสังคมของวัฒนธรรมของคนดึกดำบรรพ์ที่อาศัยอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของโลกใกล้เคียงกันมากหรือน้อย ผู้นำ – นักบวชค่อย ๆ ยึดอำนาจเหนือเพื่อนร่วมเผ่าของพวกเขาและค่อย ๆ ก่อตั้งสังคมที่เป็นปฏิปักษ์กันขึ้นเป็นครั้งแรก – การเป็นทาส ศาสนาที่ก่อตัวขึ้นในช่วงของระบบทาสยังคงมีอยู่: ศาสนายูดาย, ศาสนาพุทธ, ศาสนาคริสต์, ศาสนาอิสลาม เมื่อพูดถึงตัวละครในนิยาย – พระเจ้า จะใช้คำว่าระบบทาสเป็นเจ้าของ – ลอร์ด (ลอร์ด, ลอร์ด, ลอร์ด, ลอร์ด และชื่ออื่นๆ ที่คล้ายกัน) ทาส (กล่าวคือ นี่คือวิธีที่ทาสเรียกตนเองโดยสัมพันธ์กับนายของตน) ไม่สามารถเรียกนายของตนว่า "โอ้ คุณ เจ้าของทาสของฉัน"! ทั้งหมดนี้ถูกตัดออกจากสังคมทาสที่มีอยู่ในเวลากำเนิดของศาสนาเหล่านี้ เทพนิยายของผู้คนในโลกถ่ายทอดคำสั่งที่มีอยู่จริงของสังคมนี้หรือสังคมนั้น ตัวอย่างเช่น "Tales of a Thousand One Nights" เล่าว่ากษัตริย์ Shahriyar ที่ครั้งหนึ่งเคยโหดร้ายและชั่วร้ายจับนางสนมคนใหม่เกือบทุกวันได้อย่างไรและในตอนเช้าเธอก็รบกวนเขาและเขาก็ฆ่าเธอ พ่อแม่ซ่อนลูกสาวของพวกเขาจากความดุร้าย ผู้ปกครอง แม้แต่ลูกสาวของท่านราชมนตรี (หัวหน้าฐานันดรศักดิ์) ชาห์ราซาดก็ถูกกษัตริย์เรียกตัวไปเพื่อเป็นนางบำเรอ แต่เธอกลับกลายเป็นนักเล่าเรื่องที่มีทักษะและเล่าเรื่องเทพนิยายให้ผู้ปกครองฟังทุกคืนและเลื่อนการสิ้นสุดของเทพนิยายเป็นคืนถัดไป

ดังนั้นเธอจึงเล่านิทานเป็นพันคืนเป็นเวลาเกือบ 3 ปี และในคืนแรกพันคืน ชาห์ริยาร์กล่าวว่าเขาจะไม่ฆ่าชาห์ราซัด และไม่มีผู้หญิงคนเดียวในโลกที่จะเทียบเคียงกับเธอได้ ข้อความนี้ยืนยันว่าในสังคมที่มีทาสเป็นเจ้าของ กษัตริย์คือเจ้าของทาสหลัก และราษฎรทั้งหมด รวมทั้งที่ปรึกษาหลักของพระองค์ก็เป็นเพียงทาสที่เกี่ยวข้องกับพระองค์เท่านั้น กษัตริย์จะทำอะไรก็ได้ตามใจทาส และมันก็เป็นทาส – เจ้าของ – ผู้ทรงอำนาจอย่างแท้จริงตามที่ผู้เชื่อกล่าวว่า "มีชีวิตอยู่" ในสวรรค์เขาต้องการฆ่าเขาต้องการให้อภัยเขาจะต้องได้รับคำชมเชยตลอดเวลาเช่นกษัตริย์ในโลกพูดว่า: "ถวายเกียรติแด่พระเจ้า" , "ถวายเกียรติแด่พระเจ้า", "ทุกสิ่งเป็นไปตามประสงค์ของพระเจ้า"! นั่นคือไม่ใช่สิ่งที่ไม่มีอยู่จริงบางอย่างสร้างบุคคลในภาพลักษณ์และอุปมาอุปไมยของเขาเอง แต่บุคคลนั้นสร้างวัตถุที่ไม่มีอยู่จริงในจินตนาการของเขาเพื่ออธิบายโลกรอบตัวเขารวมถึงสังคมทาสที่เป็นอยู่