Страница 2 из 15
"Maria onları ne kadar sevdiğini hatırladı," diye gözlemledi a
Ona teşekkür etmek için gözlerimi çevirdim ve sanki o zaman bakışlarımı taşımakta zorlanıyormuş gibi gözleri.
"Maria," dedim, "onları benim için saklayacak, çünkü uyuduğun odada zararlılar.
"Bu doğru mu?" -diye cevap verdi- ; Onları yarın yenileyeceğim.
Aksanı ne kadar tatlıydı!
"Bunun gibi o kadar çok kişi var ki?"
"Çok; her gün yenilenecektir.
A
IV
Çocukluğumda uykuya daldığımda köle Petrus'un harika masallarından biri gibi huzur içinde uyudum.
Meryem'in masamdaki çiçekleri yenilemek için içeri girdiğini ve dışarı çıktığında yatağımın perdelerini mavi çiçeklerle noktalanmış buharlı müslin eteğiyle fırçaladığını hayal ettim.
Uyandığımda, kuşlar portakal ve pomarrososların yapraklarında çırpınarak şarkı söylüyorlardı ve portakal çiçekleri kapıyı açar açmaz odamı aromalarıyla doldurdu.
Mary'nin sesi daha sonra kulaklarıma tatlı ve saf bir şekilde ulaştı: çocuksu sesiydi, ama daha derin ve kendini hassasiyet ve tutkunun tüm modülasyonlarına ödünç vermeye hazırdı. Eyvah! Rüyalarımda kaç kez aynı aksanın yankısı ruhuma geldi ve gözlerim o Ağustos sabahı onu çok güzel gördüğüm o meyve bahçesini boşuna aradı!
Masum okşamaları benim için olan çocuk, artık oyunlarımın yoldaşı olmayacaktı; ama altın yaz akşamları yanımda, kız kardeşlerimin grubunun ortasında yürüyüşe çıkıyordu; En sevdiği çiçekleri yetiştirmesine yardım ederdim; Akşamları sesini duyardım, gözleri bana bakar, tek bir adımla ayrılırdık.
Elbiselerimi hafifçe temizledikten sonra pencereyi açtım ve Mary'yi bahçenin sokaklarından birinde, Emma'nın eşlik ettiği yerde gördüm: Bir önceki günden daha koyu bir takım elbise giymişti ve beline bağlı mor eşarp, eteğinin üzerine bir bant şeklinde düştü; İki krengaya bölünmüş uzun saçları, sırtının ve göğsünün yarısını saklıyordu: o ve kız kardeşimin çıplak ayakları vardı. Onu destekleyen kollardan biraz daha beyaz bir porselen kap taşıyordu, gece boyunca açık güllerle doldurdu, daha az nemli ve taze olanı solmuş olarak attı. Arkadaşıyla birlikte gülerek, güllerden daha taze olan yanaklarını taşan kaseye daldırdı. Emma beni keşfetti: Mary bunu fark etti ve bana dönmeden, ayaklarını benden gizlemek için dizlerinin üzerine düştü, eşarbını oymadan çözdü ve omuzlarını onunla örttü, çiçeklerle oynuyormuş gibi davrandı. Patriklerin çıplak kızları, şafak vakti sunakları için çiçek topladıklarında artık güzel değillerdi.
Öğle yemeğinden sonra a
A
Emma, daha şimdiden ima ederek, bana Bogotá hakkında binlerce şey sordu; Onlara muhteşem baloları, kullanımda olan güzel bayan elbiselerini, o zamanlar yüksek sosyetede olan en güzel kadınları tarif etmemi istedi. İşlerinden ayrılmadan dinlediler. Mary bazen dikkatsizce bana baktı ya da koltuk arkadaşına gözlemler yaptı; Ve nakışla ilgili bir şeyler danışmak için a
Saatler sonra bana banyonun hazır olduğunu söylediler ve ben de yanına gittim. Olgun meyvelerle boğulmuş yapraklı ve şişman bir portakal ağacı, yanmış taş ocaklarının geniş göletinde bir köşk oluşturdu: birçok gül suda yüzdü: oryantal bir banyoya benziyordu ve Meryem'in sabahları topladığı çiçeklerle parfümleniyordu.
V
Üç gün geçmişti ki, babam beni vadideki haciendalarını ziyaret etmeye davet etti ve onu memnun etmek gerekiyordu; Öte yandan, şirketlerine gerçek bir ilgim vardı. A
Benim yokluğumda, babam özelliklerini belirgin bir şekilde geliştirmişti: pahalı ve güzel bir şeker fabrikası, onu tedarik etmek için birçok baston çalısı, sığır ve atlarla dolu geniş otlaklar, iyi yemlikler ve lüks bir yerleşim evi, Tierra Caliente'nin haciendalarının en dikkat çekici olanını oluşturuyordu. İyi giyimli ve memnun olan köleler, kölelik içinde olabildikleri ölçüde, efendilerine karşı itaatkar ve şefkatliydiler. Kısa bir süre önce çocukken bana chilacoa'ları ve guatine'leri ormanın kalınlığında tuzağa düşürmeyi öğreten adamlar buldum: ebeveynleri ve beni tekrar açık bir zevk belirtisiyle gördüler. Sadece iyi dost ve sadık ayo Pedro bulunamayacaktı: Bogota'ya doğru yola çıktığım gün beni ata bindirdiğinde gözyaşı dökmüştü: "Dostum, seni artık görmeyeceğim." Kalbim onu dönmeden önce öleceğim konusunda uyardı.
Babamın efendisi olarak kalırken kölelerine şefkatle davrandığını, eşlerinin iyi davranışlarını kıskandığını ve çocukları okşadığını fark edebiliyordum.
Bir öğleden sonra, gün batımında, babam Higinio (uşak) ve ben çiftliklerden fabrikaya dönüyorduk. Yapılan ve yapılacak işlerden bahsettiler; Daha az ciddi şeylerle meşguldüm: Çocukluğumun günlerini düşündüm. Yeni kesilen ormanların ve mevsiminde piñuelaların kendine özgü kokusu; komşu guaduales ve guayabales'teki papağanların greguería'sı; dağlar tarafından tekrarlanan bir çoban boynuzunun uzaktan çalması: omuzlarındaki aletlerle işten geniş bir şekilde dönen kölelerin castrueraları; Değişen sazlıkların arasından görülen ağaçlar: Her şey bana kız kardeşlerim María ve benim a
Bir grup köleyle tanıştığımızda, babam olağanüstü bir duruşa sahip genç bir siyah adama şöyle dedi:
"Öyleyse Bruno, evliliğinle ilgili her şey yarından sonraki gün için ayarlandı mı?"
"Evet, efendim," diye yanıtladı, kamış şapkasını çıkarıp küreğinin sapına yaslanarak.
–Vaftiz ebeveynleri kimlerdir?
"Ña Dolores ve ñor Anselmo, merhametiniz dilerse.
"Şey. Remigia ve sen iyi itiraf edileceksin. Onun ve kendin için ihtiyacın olan her şeyi sana vermek için gönderdiğim parayla satın aldın mı?
"Hepsi orada, efendim.
"Ve sen sadece mı istiyorsun?"
"Merhametin görecek.
"Higinio'nun sana işaret ettiği oda iyi mi?"
"Evet, efendim.
"Ah! Biliyorum. İstediğin şey dans.
Sonra Bruno güldü, göz kamaştırıcı beyazlık dişlerini göstererek arkadaşlarına baktı.
"Bu adil; Çok iyi davranıyorsun. Biliyorsun," diye ekledi, Higinio'ya hitaben, "bunu düzelt ve mutlu ol.
"Ve mercede'lerin daha erken mi ayrılıyor?" Bruno sordu.
"Hayır," diye yanıtladım; Kendimizi davetli sayıyoruz.
Önümüzdeki Cumartesi gününün erken saatlerinde, Bruno ve Remigia evlendi. O gece saat yedide babamla birlikte müziğini duymaya başladığımız dansa gitmek için yola çıktık. Vardığımızda, çetenin köle kaptanı Julian, bizi üzengiye götürmek ve atlarımızı almak için dışarı çıktı. Pazar elbisesiyle lükstü ve belinden gümüş garnizonun uzun palasını, işinin nişanını astı. Eski evimizin bir odası, içinde dans etmek için içerdiği emek ekipmanlarından boşaltılmıştı. Onu platformlarla çevrelemişlerdi: kirişlerden birine asılı ahşap bir avizede, yarım düzine ışık dönüyordu: müzisyenler ve şarkıcılar, agregaların, kölelerin ve manumisoların bir karışımı, kapılardan birini işgal etti. Sadece iki saz flüt, doğaçlama bir davul, iki alfandok ve bir tef vardı; ama negritoların güzel sesleri bambucoları öyle bir ustalıkla söylüyordu; şarkılarında melankoli, neşeli ve hafif akorların içten bir kombinasyonu vardı; Söyledikleri ayetler o kadar şefkatle basitti ki, en kültürlü dilettante bu yarı-vahşi müziği coşkuyla dinlerdi. Zamarros ve şapkalarla odaya girdik. Remigia ve Bruno o anda dans ettiler: mavi bolero, kırmızı çiçek tumbadillo, siyah işlemeli beyaz gömlek ve boğucu ve yakut renkli kristal dallarla, iksa büyüklüğünden beklenen tüm nezaket ve armağanla dans etti. Bruno, omuzlarının üzerine iplik ruanasının kumaşlarını, renkli battaniye pantolonlarını, ütülenmiş beyaz gömleğini ve belinde yeni bir beyaz gömleği katlayarak takdire şayan bir ustalıkla çarptı.