Mary (Türkçe)

Emigdio mükemmel bir çocuktu. Cauca'ya dönmemden bir yıl önce, babası, iyi bir beyefendinin dediği gibi, onu tüccar ve iyi bir tüccar olma yoluna sokmak için Bogota'ya gönderdi. O zamanlar benimle birlikte yaşayan ve bilmemesi gerekenlerin her zaman farkında olan Carlos, nerede olduğunu bilmediğim Emigdio'ya çarptı ve bir Pazar sabahı, odamıza girerken "Adamım! Seni zevkle öldüreceğim: Sana en güzel şeyi getireceğim."

Kapıda duran Emigdio'yu kucaklamak için koştum, hayal edilebilecek en garip figüre sahipti. Onu tanımlamaya çalışmak aptalcadır.

Yurttaşım, gençliğinin kutsal haftalarında, babası Don Ignacio'nun galası olan sütlü kahvenin saç rengi şapkasıyla gelmişti. İster dar olsun, ister böyle giymek iyi görünsün, çöp, arkadaşımızın uzun ve kararmış boynunun arkasında, doksan derecelik bir açıyla oluşuyordu. Bu zayıflık; bu yanaklar inceltilmiş ve düzleşmiş, şimdiye kadar görülmüş en terk edilmiş saçlarıyla eşleşen; yolun güneş ışığını soyan sarımsı ten; gömleğin yakası, uçlarından nefret edilen beyaz bir yeleğin yakalarının altına umutsuzca battı; mavi bir paltonun kollarına hapsolmuş kollar; Cambrún'un geniş cordobán halkalarına sahip makasları ve geyik alustrado'nun derisinden ayak bileği botları, Carlos'un coşkusunu yüceltmek için fazlasıyla yeterli bir nedendi.

Emigdio bir elinde bir çift kulaklı mahmuz, diğer elinde benim için hantal bir paket taşıyordu. Her şeyi boşaltmak için acele ettim, yatak odamızdaki yataklardan birinde yatan Carlos'a ciddi bir şekilde bakmak için bir andan yararlandım, gözyaşlarına ağlayan bir yastığı ısırıyordu, bu da neredeyse bana en uygunsuz şaşkınlığa neden oluyordu.

Emigdio'ya küçük salonda bir koltuk teklif ettim; ve yaylardan oluşan bir kanepe seçerken, zavallı adam battığını hissederek, ne pahasına olursa olsun havada tutunacak bir şey aramaya çalıştı; Ama tüm umudunu yitirerek, elinden geldiğince kendini yeniden yarattı ve bir kez ayağa kalktığında şöyle dedi:

"Ne cehe

Carlos böyle mutlu bir olaydan yararlanarak yatak odasından ayrıldı ve ikimiz de rahatça gülebildik.

"Ne Emigdio! Ziyaretçimize dedi ki: "Tuzağı olmayan bu koltuğa oturun. Bir tasma yetiştirmeniz gerekir.

"Evet," diye yanıtladı Emigdio, sanki başka bir başarısızlıktan korkuyormuş gibi, kuşkuyla oturarak.

"Sana ne yaptılar?" —Carlos'un sorduğundan daha fazla güldü.

"Gördün mü?" Onlara söylememek üzereydim.

"Ama neden?" – amansız Charles'ta ısrar etti, omuzlarına bir kol fırlattı; Anlatmak.

Emygdio sonunda öfkelenmişti ve onu pek memnun edemedik. Birkaç kadeh şarap ve birkaç puro ateşkesimizi onayladı. Şarap hakkında vatandaşımız, Buga'da yaptıkları portakalın ve Paporrina satışının yeşil anasonunun daha iyi olduğunu gözlemledi. Amblema'nın puroları, cebinde taşıdığı, kurutulmuş muz yapraklarına tıkılmış ve diğer doğranmış incir ve portakal yapraklarıyla parfümlendirilmiş purolarından daha aşağı görünüyordu.

İki gün sonra, Telemakhos'umuz usta Hilary tarafından uygun şekilde giydirilmiş ve tımar edilmişti; ve moda kıyafetleri onu rahatsız etse de ve yeni botlar mumları görmesine neden olsa da, kibir ve Charles tarafından uyarılan şehitlik dediği şeye tutunmak zorunda kaldı.

Yaşadığımız asistans evinde kurulan, akşam yemeği sonrası saatlerde ev hanımlarımıza yolculuklarının maceralarını anlatan ve şehirde dikkatinizi çeken her şey hakkında konsept yayan bizi eğlendirdi. Sokakta durum farklıydı, çünkü onu kendi kaderine, yani görür görmez kuşatmaya koşan eyercilerin ve seyyar satıcıların neşeli saygısızlığına, chocontana sandalyeleri, arretrancas, zamarros, frenler ve bin biblo sunmak için terk etme ihtiyacını gördük.

Neyse ki, Emigdio, evin hanımının kızının, uyanık, kaygısız ve gülen bir kızın onun için öldüğünü öğrendiğinde tüm alışverişini çoktan bitirmişti.

Charles, barlarda durmadan, Micaelina'nın şimdiye kadar tüm lokantaların cesaretini küçümsediğine onu ikna etmeyi başardı; ama uyumayan şeytan, Emigdio'nun bir gece yemek odasında keçisini ve sevgilisini, mutsuz olanın uyuduğuna inandıklarında, Chicoleos'ta şaşırtmasına neden oldu, çünkü saat ondu, kendini üçüncü uykusunda bulduğu saatti; Haklı çıkardığı bir alışkanlık, soğuktan titrese bile, her zaman erken kalkmak.

Emygius'un gördüklerini gördüğü ve duyduklarını, dinlenmesini dilediğini, bizimkilerin ise hiçbir şey görmediğini ya da duymadığını görünce, yalnızca yürüyüşünü hızlandırmayı düşündü.

Benimle ilgili hiçbir şikayeti olmadığı için, yolculuktan önceki gece bana güvendi ve diğer birçok havalandırma deliğinin yanı sıra bana şunları söyledi:

–Bogota'da hiç bayan yok: bunların hepsi… çapkın yedi tabanlı. Bunu yaptığında, ne bekleniyor? Ona veda etmek üzere bile değilim. Ne heck! Ülkemizin kızları gibisi yoktur; Burada sadece tehlikeler var. Carlos'u görüyorsunuz: bir korpus sunağı yapılmış, gece saat on birde yatağa giriyor ve her zamankinden daha dolgun. Varsın olsun; Don Chomo'ya haber vereceğim, böylece külleri üzerine koyabilecekti. Sadece çalışmalarınız hakkında düşündüğünüzü görmek beni şaşırtıyor.

Böylece Emigdio ayrıldı ve onunla birlikte Carlos ve Micaelina'nın eğlencesi de katıldı.

Kısacası, ziyaret edeceğim dürüst ve köylü dostum buydu.

Onu evin içinden geldiğini görmeyi beklerken, arkaya baktım ve bahçedeki bir çitin üzerinden atlarken bana bağırdığını duydum:

"Sonunda, öyleyse maula! Zaten beni seni beklerken bıraktığını sanıyordum. Otur, oraya gidiyorum. Ve kanlı olduğu ellerini avlunun hendeğinde yıkamaya başladı.

"Ne yapıyordun?" Selamlarımızdan sonra ona sordum.

"Bugün kesim günü olduğundan ve babam meralara gitmek için erken kalktığından, siyahları karneye bağlıyordum, ki bu bir çalılıktı; Ama ben zaten boş durumdayım. A

"Choto! —diye bağırdı; Ve yavaş yavaş yarı çıplak bir negrito, sevimli kuru üzümler ve yara izleriyle dolu kuru bir kol vardı.

"O atı kanoya götür ve bana kuzukulağı tayını temizle.

Atımı fark ettikten sonra bana dönerek ekledi:

"Retinto ile Carrizo!

"O çocuk kolunu nasıl böyle kırdı?" Sordum.

"Bastonu değirmene sokmak: bunlar çok! Artık atlara bakmaktan başka bir işe yaramıyor.

Kısa süre sonra öğle yemeği servisi yapmaya başladılar, ben ise Emigdio'nun a

Emigdio masaya oturmak için beyaz bir ceket giymeye gitti; Ama bize sunulmadan önce, aquamanoslu pastuso azafate ile süslenmiş, kollarından birinden sarkan güzel işlemeli bir havlu giyen siyah bir kadın tarafından sunuldu.

Oturma odası, trousseau eski kovboy kanepelerine, azizleri temsil eden bazı Quito sunaklarına, çok beyaz olmayan duvarlara asılı bazı Quito sunaklarına ve meyve kaseleri ve alçı papağanlarla süslenmiş iki masaya indirgenmiş bir yemek odası olarak hizmet etti.

Gerçeği söylemek gerekirse: öğle yemeğinde büyüklük yoktu; ancak Emigdio'nun a

Öğle yemeği yerken, kızlardan birinin yarı bükülmüş bir kapıdan içeri baktığını görmeyi başardım; Ve chambimbes gibi siyah gözlerle aydınlanan dost canlısı yüzü, sakladığı şeyin görmesine izin verdiği şeyle çok iyi uyum sağlaması gerektiğini düşünelim.