Страница 18 из 19
Раскошныя сцёгны хіснуліся ѓ юрлівым руху, каралавы раток расчыніѓся, ружовы язычок варухнуѓся, нібы злізваючы марожанае.
Хлапечы, але цвёрды голас перапыніѓ зорную гетэру.
- Заткніся, звяруга, і адпусці маршала!
Шалёная фурыя разгарнулася. Светлавалосы абарваны юнак накіраваѓ на яе цяжкі штурмавы аѓтамат "Мядзведзь-9". Гэты магутны сродак паразы ѓсаджваѓ дзевяць з паловай тысяч разрыѓных куль у хвіліну, рассейваючы іх у шахматным парадку. Ліра вывучыла ѓсе асноѓныя віды зямной зброі, і было зразумела, калі адкрыюць агонь, то ѓ яе голай і адкрытай не будзе шанцаѓ на выратаванне, пры ѓсёй жывучасці генетычна палепшаных стэлзанаѓ. Напусціѓшы на сябе анёльскі выгляд, яна павярнулася да хлапчукі, у сваю чаргу, не выпускаючы прэзідэнта з не па-жаночаму мускулістай рукі.
- Мілы мой хлопчык, ты такі разумніца. Пахвальна, што ты хочаш уратаваць свайго прэзыдэнта. Але падумай, навошта ён табе, бо ѓсё роѓна яго час падышоѓ да канца. Далучайся лепш да нас.
Ліра максімальна пашырыла ѓсмешку. Яе зубы зіхацелі, як шэраг маленькіх лямпачак. Нават ёй, сталёвай лэдзі, было цяжка трымаць амаль цэнтнер трэніраваных цягліц і бітых касцей прэзідэнта на выцягнутай руцэ, таму яна прыціснула яго да свайго цела. Буйныя высокія грудзі з пунсовымі саскамі прыціснулася да твару Паліканава. Маршал раптам адчуѓ у сабе пажадлівае жаданне, такая раскошная ваяѓніца, моцнае цела дыхае запалам разумнай драпежніцы. Прыйшлося здушыць здрадлівы кліч плоці звыклым для кадравага ваеннага намаганнем волі.
Уладзімір Тыграѓ з цяжкасцю ѓтрымліваѓ штурмавы аѓтамат-кулямёт. Па яго твары цяклі струменьчыкі поту. Толькі асцярога забіць свайго маршала стрымлівала юнака ад спакусы неадкладна адкрыць агонь.
- Адпусці прэзідэнта, мразь!
Велімара засмяялася, але на гэты раз гучней і страшней.
- Не, я не дура, каб адпусціць свой шчыт. А калі ты такі разумны, то сам кінеш зброю. Адважны хлопчык, ты не пабаяѓся адзін пракрасціся ѓ гэты падземны бункер. Такія воіны патрэбны нам. У людзей табе ѓсё роѓна няма чаго рабіць, бо ты забіѓ некалькі чалавек, хай нікчэмных, але прыналежных твайму ѓвазе. Што акругліѓ вочы, я бачыла гэта ѓ навінах. - Сказала, яшчэ больш агідна выскаляючыся Велімара, заѓважыѓшы здзіѓленне хлапчукі. - Ты стаѓ ворагам для сваіх зямлян на гэтым планеце. Ты - іх вораг! А мы шануем такіх рашучых байцоѓ, як ты. Мы ѓключым цябе ѓ склад туземнай паліцыі.
- Не, я не здраджу сваёй Радзіме, нават калі потым мяне расстраляюць! Хто не губляе Радзіму, той ніколі не пазбавіцца жыцця!
Тыграѓ літаральна пракрычаѓ гэты ѓ іншым не такім трагічным становішчы, мусіць, якія здаліся іншым пошлякам смешным пафас. Рукі марудзілі, ён адчуваѓ, што хутка выпусціць зброю. Паліканаѓ заѓважыѓ гэта і вырашыѓ прыйсці на дапамогу.
- Не бойся, цябе ніхто не расстраляе. Я, Прэзідэнт Расіі, абвяшчу, што гэта была самаабарона. Ты ѓсё правільна зрабіѓ, даѓно трэба было разабрацца са школьнымі бандытамі і мясцовымі мафіёзнымі кланамі. А за тое, што ты знішчыѓ наркабарона Гадзюку-Кітайчыка, я ѓзнагароджваю цябе ордэнам "Мужнасць".
Хлапчук цяжка задыхаѓ, яго рукі і ногі дрыжалі ад напружання. Яшчэ ледзь-ледзь - і жахлівая машына разбурэння выслізне з дрыготкіх потных пальцаѓ.
Ліра зразумела гэта і зрабіла крок на сустрэчу.
- Ну, давай, малыш, акуратна апусці зброю.
Юнак не стаѓ чакаць, пакуль "Мядзведзь" выслізне з рук, і, ледзь не зваліѓшыся, націснуѓ кнопку пуску. Чэргі ѓдарылі з верціцца ствала. Трасіруючыя кулі разрэзалі паветра, але былі адкінутыя, наткнуѓшыся на празрыстую сцяну.
- Ты спазніѓся! Малайцы, хлопцы, паспелі закрыць мяне полем.
Хлапчука тут жа схапілі.
- Не забівайце яго. Дастаѓце на наш зоркалёт! - Загадала самка-генерал. Зрэнкі зорнай ведзьмы сталі бяздонны як чорная дзірка.
Хлопец, сарваѓшы з яго рэшткі адзення, і скрышыѓшы ѓдарам рэбры, так што з-за рота вылецеѓ згустак крыві, запхнулі ѓ браніраваную скрынку, спецыяльна зробленую для асабліва небяспечных ваеннапалонных.
Твар Ліры заззяѓ. Яна, выскаліѓшыся, упілася пякучымі вачыма ѓ пабіты твар расійскага маршала.
- Я б цябе проста з'ела. Ты прайграѓ, ты павінен гэта прызнаць. Ты будзеш доѓга і пакутліва паміраць у клетцы нашага заапарка, назіраючы за тым, як рэшткі твайго выгляду стануць менш жывёл, нікчэмней за быдла. Я ж стану каралевай вашай нікчэмнай галактыкі, а вы ѓсё зрынецеся ѓ апраметную антыпрасторы!!!
- Не, гэтаму не бываць! Гэта ты, касмічная фурыя, прайграла і праз некалькі секунд памрэш. - Паліканаѓ ікнуѓ на апошнім слове, з яго зламаных костак капала кроѓ.
- Ты блефуеш, прымат! - Ліра расцягнула вусны ѓ ненатуральна шырокай, нібы ѓ Бураціна ѓсмешцы і злёгку страсянула маршала, з-за чаго зламаныя косці яшчэ мацней упіліся ѓ ірванае мяса. - Я вылечу цябе, зрабіѓшы асабістым рабом, будзеш нас лашчыць. - Погляд фурыі стаѓ яшчэ больш цяжкім, мужчына-нявольнік цацка ѓ руках, якога яны прымусяць выконваць усе свае перакручаныя сэксуальныя фантазіі, як гэта выдатна...
- Не! У нас ёсць анігіляцыйны зарад! - Маршал ледзь не страціѓ прытомнасць ад болю.
- Уся ваша кібернетыка мёртвая шчанятка! - Велімара кінула на Паліканава паблажліва-пагардлівы погляд.
- Так, мёртвая, але можна падарваць, запусціѓшы праграму ѓручную!
***
Расейскі воін смерці не баіцца!
Злы рок на поле лаянкі не страшыць!
З ворагам за Русь святую будзе біцца.
І нават, паміраючы, пераможа!
Вельмі яркая ѓспышка перапыніла словы Прэзідэнта Расіі Генадзя Паліканава. Самая магутная і разбуральная зброя з калі-небудзь зробленага чалавецтвам спрацавала. Гігатоны д'ябальскай энергіі вырваліся на волю, паглынуѓшы і людзей і іншапланетных захопнікаѓ, якія ѓварваліся. Выбухная хваля стукнула ѓ чэрава прызямліѓся зоркалёта суперніка. На гэты раз, зоркалёт не быѓ прычынены магутным сілавым полем (з-за імкнення да эканоміі энергіі было ѓключана толькі мінімальнае па сіле ахоѓнае выпраменьванне). хвалі антыматэрыі, якія вырваліся, лёгка адштабнавалі слабую абарону і раскідалі зоркалёт на аплаѓленыя аскепкі. Частка былых ва ѓлонні анігіляцыйных бомбаѓ паспела дэтанаваць - і ѓспыхнула яшчэ некалькі яркіх выбліскаѓ. Праѓда, пры дэтанацыі зарады дзейнічаюць у аслабленым варыянце, што некалькі скараціла і без таго велізарная колькасць ахвяр. А термокварковое зброю па сваім прынцыпе дзеяння такое, што надзвычай устойліва да любых вонкавых уздзеянняѓ. Такая ракета не ѓзарвецца, нават у палаючай тэрмаядзернай геене сонечнага чэрава.