Страница 12 из 19
Выява перапынілася плазменным выбліскам...
Калі асляпляльнае зарыва згасла, узнікла ѓгневаная зорная фурыя. Яна кідала громы і маланкі. Яе доѓгія валасы ѓсталі тырчком, змяняючы свой колер шалёным калейдаскопам:
- Ды як ты смееш, жаласны абарыген, параѓноѓваць нас, вялікіх стэлзанаѓ, з духамі і слугамі вашага эпасу. Мы - самая вышэйшая раса ва ѓсім Гіперсусвеце. Менавіта мы - выгляд, абраны Богам для заваявання і заваёвы ѓсіх сусветаѓ!!!
Касмічная гарпія працягнула наперад руку з доѓгімі якія аддаюць тагасветным святлом пазногцямі, стварыѓшы пагрозлівы жэст:
- На калені! Ці праз хвіліну ад тваёй абалонкі застануцца толькі фатоны, а тваю душу будуць вечна катаваць нашы драканісты! Ведай, малпа ѓ смокінгу, што нават смерць для вас будзе бясконцым рабствам.
Прэзідэнт ЗША, у адрозненне ад шматлікіх сваіх папярэднікаѓ як праѓдзівы баптыст, сур'ёзна ставіѓся да хрысціянскай веры:
- Калі Усявышні вырашыць, што мне належыць памерці, то гэтага не абмінуць, але на калені перад дэманамі я ніколі не стану.
У гневе Ліра з усяго размаху стукнула кулаком генерала, які стаяѓ побач. Бамбіза ѓ пагонах пахіснуѓся. Мегера пекла, нібы кобра з прыціснутым хвастом прашыпела:
- Ператворыце нікчэмную абшчыну гэтага тубыльнага царка ѓ ядзерную папялішча. Гэтыя двухногія рэптыліі павінны здохнуць у жахлівых пакутах. Я загадваю ѓжыць план "З" - агрэсіѓнае заваёва.
Адзін з генералаѓ некалькі сканфужана запярэчыѓ:
- Без загада з цэнтра нельга цалкам нішчыць жывыя выгляды разумных арганізмаѓ.
- А мы іх і не вынішчым. - раѓла ѓсё гучней увасабленне касмічнай Гартуй. - Забіць іх усіх занадта гуманна, хай пад нашым глюконным захопам працуюць мільярды гадоѓ. Пару, тройку мільярдаѓ пакінем для рабскай працы. А зараз загадваю - гіперплазма!!!
Высокія грудзі Велімары ѓздыбіліся, намаляваны на камбінезоне сямігаловы цмок, здавалася, ажыѓ. З расчыненых пашчаѓ пасыпаліся ружовыя і зялёныя іскры: спрацаваѓ кібернетычны індыкатар.
Прэзідэнт ЗША скрыжаваѓ на грудзях рукі:
- Вось ён, знак Антыхрыста. Гасподзь, дай мне сілы памерці годна. У твае рукі перадаю душу маю...
Ракеты тактычнага ѓзроѓню ляцелі з хуткасцю, блізкай да светлавога промня. Лідэр Арметыкі выпарыѓся, ледзь паспеѓшы скончыць фразу.
На месцы Гашынгтона ѓспыхнула яркае апантанае зарыва святла, затым узнікла каласальная фіялетава-карычневая кветка. Сем гіперплазменных пялёсткаѓ аддзяліліся ад асляпляльнага бутона, узляцеѓшы ѓ зааблочныя высі. Яны на працягу дзесяці секунд ззялі ѓсімі колерамі вясёлкі, а затым, маментальна пацьмянеѓшы, апалі, пакінуѓшы толькі велічэзныя якія плаваюць у стратасферы пурпурна-чырвоныя іскры.
У імгненне вока дзясяткі мільёнаѓ людзей згарэлі, разлятаючыся элементарнымі часціцамі. Тыя, хто былі далей, слеплі і палалі, як жывыя паходні. Агонь пакутліва пажыраѓ чалавечую плоць. У людзей аблазіла скура, звярталіся ѓ пыл валасы, абвугвалі чэрапа. Выбухная хваля, як бы гармонікам, складала хмарачосы, жыѓцом хаваючы многіх, яшчэ нядаѓна такіх жывых і бесклапотных індывідаѓ у распаленых бетонных магілах. Каманда светлавалосых напаѓголых школьнікаѓ Тэхаса, ганяла мяч, па іх прайшла гравіяваля, пакінуѓшы толькі попельныя сілуэты на абгарэлай траве. Бедныя хлопчыкі, аб чым яны думалі ѓ апошні момант: можа, клікалі маму, ці каго-небудзь з герояѓ кіно, незлічоных кампутарных гульняѓ. Дзяѓчынка, якая вяртае з крамы з кошыкам, пайшла на тое святло, усміхаючыся, не паспеѓшы нават крыкнуць. Дзіця проста разляцелася на фатоны і толькі цудам ацалелая стужачка банціка кружылася атмасферным віхуры. Якія схаваліся ѓ падземцы людзей, белых і каляровых душыла як мух пад прэсам, тых, хто ѓ гэты час ляцеѓ у самалёце віхраслупы геенны зашпурнулі за межы стратасферы, а гэта яшчэ горшы і павальнейшы скон ... , людзі б'юцца галавой аб алюмініевыя сцены, а вочы вывальваюцца з арбіт. Здавалася, што мільёны душ з выццём, выносяцца ѓ неба, свет перавярнуѓся і магчыма ѓпершыню людзі адчулі, што як тонкая жыццёвая нітка і наколькі яны маюць патрэбу адна ѓ адной. Маці і дзіця задыхнуліся пад завалам, з такой сілай прыціснуѓшыся адно да аднаго, што іх адарваць, не маглі ѓсе сілы апраметнай.
Удары накіроѓваліся і па іншых месцах планеты Зямля. Галоѓнай мэтай было знішчыць усе буйныя прамысловыя цэнтры, гарады, пазбавіць чалавецтва ведаѓ, вартасці, адкінуць у першабытны стан, ператварыць людзей у дрыготкі статак. Чалавечая тэхніка была бяссільная, самыя сучасныя сродкі СПА не маглі нават зрэагаваць на зарады, якія нясуць смерць усяму жывому. Бітва ператварылася ѓ бязлітаснае, татальнае збіццё, анігіляцыйныя і тэрмакваркавыя падарункі "шчодра" раздаваліся ѓсім кантынентам.
З дапамогай электронікі стэлзаны выбіралі найболей населеныя раёны зямной паверхні, рэалізуючы ѓжо даѓно апрабаваную тактыку гнездавога бамбаметання. Міласэрнасць на вайне дарэчы не больш, чым белы халат у шахце! Самая вялікая ласка да ворага, бязлітаснасць да сябе пры навучанні мастацтву вайны!
Тым часам тысячы лёгкіх тактычна-планетарных знішчальнікаѓ ужо распыляліся па паверхні, дабіваючы ацалелыя войскі, і, па магчымасці, спрабавалі захаваць мірнае насельніцтва для наступнай эксплуатацыі.
***
Як толькі Аляксандр Мядзведзеѓ аддаѓ загад аб пачатку вайны, яго віцэ-прэзідэнт Генадзь Паліканаѓ пакінуѓ Крэмль. У адпаведнасці з інструкцыяй МА ѓ выпадку пачатку ядзернай вайны прэзідэнт і яго намеснік не павінны знаходзіцца ѓ адным будынку і бліжэй за сто кіламетраѓ адзін ад аднаго. Маршал паспеѓ, праз падземны звышхуткасны вакуумны тунэль пакінуць Маскву і ацалець пасля нанясення анігіляцыйнага і тэрмакваркавага ѓдару. Цяпер менавіта яму трэба было ѓзначаліць супраціѓленне касмічнай агрэсіі, стаѓшы Прэзідэнтам і Вярхоѓным галоѓнакамандуючым. Ганаровая, але жахліва цяжкая ноша. Глыбіні душы Паліканаѓ заѓсёды хацеѓ замяніць занадта мяккага і непаваротлівага прэзідэнта, але ѓ дадзены момант адчуваѓ сябе тытанам Атлантам, на якога ѓзвалілі ѓвесь цяжар нябеснага збору. Нават у ваенным асяроддзі маршала адносілі да каршакоѓ за яго бязлітаснасць і бескампраміснасць, але ѓ дадзенай сітуацыі ѓся яго воля і рашучасць былі бескарысныя. Зусім непаражальныя зоркалёты іншапланетнай імперыі бязлітасна нішчылі войскі наймацнейшага і доблеснага войска на зямлі, не даючы найменшага шанцу на годнае супраціѓ. Іх ракеты, невялікія, нават маленечкія па памерах, няѓлоѓныя па хуткасці і грандыёзныя па разбуральнай моцы, папялілі ѓсё, што чалавецтва стварала на працягу шматлікіх стагоддзяѓ. Таму паведамленне аб з'яѓленні тысяч невялікіх, але вельмі хуткіх самалётаѓ узрадавала "новага" прэзідэнта.