Страница 15 из 17
- Τι χάλασε; Ελπίζοντας για έναν γρήγορο θάνατο;!
Ο Βαντίμ τίναξε τα ποτισμένα από τον ιδρώτα μαλλιά του και πίεσε τον πίνακα ελέγχου των πυραύλων με τέτοια μανία που το πλαστικό έσπασε και το πληκτρολόγιο από τιτάνιο λύγισε. Ο Μάρσαλ αναστέναξε.
-Τσακάλι!
- Εξαιρετικό! Η μαϊμού μαθαίνει να παίζει πιάνο. Εγώ, ο Gengir Wolf, θα σου δείξω πώς να παίζεις σωστά! - Δεν υπήρχε κακία στη φωνή του σταλζάν, μάλλον η χαρά ενός μαθητή που έσπασε ένα παράθυρο στο γραφείο του διευθυντή με μια εύστοχη βολή από σφεντόνα.
Η τρομακτική κατασκευή βούτηξε κάτω από τη δεξιά πτέρυγα και περιστράφηκε γύρω από το αεροπλάνο του στρατάρχη με σχεδόν ανεπαίσθητη ταχύτητα. Ο Βαντίμ δεν είχε δει ποτέ τέτοια ταχύτητα, δεν ήθελε πλέον να πολεμήσει - δεν μπορούσε να κρατήσει έναν ανεμοστρόβιλο με τα χέρια του. Έμεινε να πέσει τα πάντα και να τρέξει, να γίνει μόριο και να διαλυθεί στον ζεστό αέρα. Έχοντας ενεργοποιήσει τη μέγιστη ταχύτητα, δεκαπέντε φορές υψηλότερη από τον ήχο, ο επιφανής στρατάρχης, με το παρατσούκλι η Αλεπού της ατμόσφαιρας, όρμησε ... Πού; Μακριά από αυτά...
Μαχητές με το επτάχρωμο έμβλημα (η σημαία της Αυτοκρατορίας Στάλζαν) επιτέθηκαν με μανία σε οτιδήποτε κινούνταν και ανέπνεαν. Ακόμη και υπερβαριές πυρηνικές δεξαμενές και αεροπλάνα κάηκαν σαν πεταλούδες στις ακτίνες λέιζερ που εκπέμπονται από σχετικά μικρά μονοθέσια ή διθέσια οχήματα. Η τρομακτική μορφή αυτών των φτερωτών τεράτων ήταν απαράμιλλη μεταξύ των επίγειων αρπακτικών. Ήταν το επίκεντρο του τρόμου, του εφιάλτη και της σχιζοειδής υπερφοβίας. Για να ενισχύσουν το αποτέλεσμα, οι σταλζάνοι ενεργοποίησαν τεράστια τρισδιάστατα ολογράμματα που αυξάνουν το μέγεθος των μαχητών χίλιες φορές, αυξάνοντας τον φόβο και καταστέλλοντας την ψυχή των υπερασπιστών του πλανήτη Γη. Φαινόταν ότι τέτοια πλάσματα σέρνονταν στον ουρανό που ούτε ένας σκηνοθέτης μιας ταινίας τρόμου δεν μπορούσε να βρει μια τέτοια αποστροφή. Μερικές χρωματικές προβολές ήταν σχεδόν υλικά και κυριολεκτικά διάσπαρτα σύννεφα.
Ο στρατάρχης κόπηκε από την υπερφόρτωση. Απαράμιλλος ο θαυματοποιός έτρεμε από ένταση. Το αυτοκίνητο κάπνιζε, βγάζοντας την τελική ταχύτητα. Δεν ήταν εύκολο για τον Gengir να συμβαδίσει, συνέχισε να κόβει κύκλους, φιγούρες-οκτώ και πολύγωνα γύρω από το ρωσικό αεροσκάφος, κόβοντας την ατμόσφαιρα με ταχύτητα υποφωτισμού και επιδεικνύοντας φανταστική τεχνολογική υπεροχή. Από την έντονη τριβή γύρω από τον Purple Constellation Slayer, αναδύθηκε ένα στέμμα φωτός. Ο Βαντίμ έκλεισε τα μάτια του: το δαχτυλίδι της φωτιάς έτρωγε τα μάτια του.
Καλύτερα σκότωσε με ρε κάθαρμα. Σταμάτα να με κοροϊδεύεις!
Ο λύκος γέλασε. Ακουγόταν τόσο καθαρά, σαν ο Σταλζάν να μιλούσε από ένα κέρατο κατευθείαν στο αυτί του.
- Ο θάνατος για σένα είναι πράξη ελέους. Και το έλεος, όπως λέει ο μεγαλύτερος των μεγαλύτερων, να μην ξεπερνά τα όρια του οικονομικού κέρδους!
Μια φλεγόμενη ιριδίζουσα φούσκα χωρίστηκε από το μαχητικό. Παρά το γεγονός ότι ο στρατάρχης κινούνταν με την πρώτη κοσμική ταχύτητα, το αυτοκίνητό του πέταξε αμέσως στο πύρινο κέντρο, αιωρούμενος σφιχτά σε έναν αόρατο ιστό.
Ο Genhir Wolf γέλασε ξανά, με το ευχαριστημένο πρόσωπό του να προβάλλεται σαν κόλαση στο παρμπρίζ. Ο Βάλουεφ ήθελε να κλείσει τα μάτια του, αλλά τα βλέφαρά του είχαν παραλύσει, ήθελε να φτύσει, αλλά το σάλιο πάγωσε στο λαιμό του. Τώρα, με παγωμένα μάτια, είδε αμέσως το μακάριο ρύγχος ενός εξωτερικά νεαρού χαρούμενου σταλζάν και μια τρομερή εικόνα ολοκληρωτικής καταστροφής (ήταν ορατή με όλες τις λεπτομέρειες: τρισδιάστατα ολογράμματα το έδειχναν από κοντά με τις παραμικρές λεπτομέρειες). Ένα διάφανο κουκούλι βασάνιζε την ψυχή και η ηλεκτροπληξία και η κολασμένη φωτιά έκαψαν τα μέσα. Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή, ο στρατάρχης Valuev δεν ήταν στο ύψος του πόνου του, γιατί δεν υπήρχε μεγαλύτερη ταλαιπωρία από το να κοιτάξει τις φρικτές φρικαλεότητες που διέπραξαν οι εισβολείς στον γενέθλιο πλανήτη τους.
Μπροστά στα μάτια μου - το πρώτο βάπτισμα του πυρός, μια εφιαλτική πρωτοχρονιάτικη επίθεση στην πρωτεύουσα του Μετσένσκ. Μια απελπισμένη επίθεση με υπαιτιότητα διεφθαρμένων στρατηγών μετατράπηκε σε κόλαση για τον πιο ισχυρό και γενναίο στρατό στον κόσμο. Η ακατανόητη ταπείνωση του Μεγάλου Έθνους, που νίκησε αναρίθμητες ορδές, σκέπασε με το στήθος του τους λαούς όλου του πλανήτη. Εκείνος, τότε ακόμα νεαρός υπολοχαγός, κρύφτηκε κάτω από ένα κατεστραμμένο τανκ. Από ψηλά έσταζαν φλεγόμενες σταγόνες καυσίμου ντίζελ, οι φόρμες τρυπήθηκαν σε πολλά σημεία, το αριστερό πόδι χτυπημένο από θραύσματα μετατράπηκε σε κατακόκκινο ζελέ. Τα αυτιά έχουν κωφέψει και δεν αντιλαμβάνονται πια εκρήξεις από βαριές νάρκες, το αίμα έχει στεγνώσει, μια γεύση από μόλυβδο έχει παγώσει στα χείλη, τα υπολείμματα των σπασμένων δοντιών δίνουν στο στόμα με έναν θαμπό πόνο. Θέλεις να βρυχηθείς από τον αφόρητο πόνο, αλλά πρέπει να βγεις κάτω από το ατσάλινο φέρετρο. Και εκεί έξω, ο θάνατος τρέχει τη σατανική μπάλα, αλλά το βρώμικο μπορντό χιόνι αναζωογονεί ένα πρόσωπο με βαριές φουσκάλες και μια ριπή ανέμου καταπραΰνει τους καμένους πνεύμονες. Τότε, μέσα από ένα συνεχές πέπλο ταλαιπωρίας, τρεμοπαίζει η σκέψη ότι εκεί, κάτω από το τανκ, βρίσκεται ο βαριά τραυματισμένος σύντροφός σου, που πεθαίνει οδυνηρά, τηγανισμένος σε μια κατσαρόλα. Και πάλι βουτάς σε αυτή την πύρινη κόλαση, σέρνοντας μέτρα που έχουν γίνει ατελείωτα, στριμώχνεσαι κάτω από μια μανιασμένη νεροποντή, αρπάζεσαι με ακρωτηριασμένα δάχτυλα για μια αξιολύπητη ομοιότητα με ένα σπασμένο αλεξίσφαιρο γιλέκο και βγάζεις ένα σώμα εκατό τόνων που έχει γίνει. Κατάφεραν να βγάλουν ό,τι είχε απομείνει από τον Σεργκέι, αλλά ο φίλος του δεν θα συνέλθει ποτέ, παραμένοντας για πάντα ένας σιωπηλός ανάπηρος...
Το ποτάμι της μνήμης σπάει, θυμούνται μόνο ξεχωριστά κομμάτια μιας δύσκολης στρατιωτικής καριέρας. Αλλά όλα αυτά σβήνουν, όπως ένα κερί σε μια ατομική έκρηξη ...
Τι φοβερός πόλεμος!
Οι τερατώδεις μηχανές μαίνονταν ανεξέλεγκτα, τεμαχίζοντας, εξατμίζοντας τη ζωή από μικρή σε μεγάλη στην καταστροφική τους διαδρομή. Ένα μικρό σμήνος δολοφονικών αεροπλάνων επιτέθηκε σε μυστική ρωσική βάση στην Ανταρκτική, υπό τη διοίκηση του στρατηγού Νικολάι Βαλούεφ, αδελφού του Βαντίμ. Ο Νίκολας μόλις πρόλαβε να δώσει τις τελευταίες εντολές. Ένας φυσικός σαδιστής, ο Gengir Volk, πρόβαλε σκόπιμα μια εικόνα των υπόγειων υπηρεσιών κοινής ωφελείας της Ρωσίας. Ο στρατηγός Βάλουεφ είδε ξαφνικά στην οθόνη μια εικόνα του Βαντίμ να καίγεται ζωντανός σε μια επτάχρωμη δάδα. Τα φλεγόμενα κομμάτια πέφτουν από το σώμα που καταρρέει, τα μαυρισμένα κόκαλα φαίνονται μέσα. Η εικόνα είναι πιο δροσερή από την Κόλαση του Δάντη. Τα βλέμματα των αδελφών συναντήθηκαν για μια στιγμή, η εικόνα αιωρείται κοντά το ένα στο άλλο.
"Μην τα παρατάς..." ψιθύρισε ο Ρώσος στρατάρχης με μόλις ακουστή φωνή. Ο Κύριος θα σώσει...