Страница 13 из 17
"Αυτά τα αξιολύπητα πρωτεύοντα θηλαστικά θα φυτευτούν για άλλη μια φορά σε δέντρα, σε κλουβιά φτιαγμένα από αγκαθωτό πλαστικό. Θα συντρίψουμε και θα σβήσουμε από αυτό το αξιολύπητο μπλοκ πέτρας όλες τις τρύπες των ποντικών από ζωύφια της γης.
-Μακάρι να είναι έτσι! Το κρίμα είναι αδυναμία! επιβεβαίωσαν ομόφωνα οι αξιωματικοί.
Η θεά του θανάτου πέταξε την παλάμη της ψηλά:
- Κβάζαρ! Ανεμοστρόβιλος του Αφανισμού!
***
Στο μεταξύ, οι ΗΠΑ κατάφεραν να αποκαταστήσουν μερικώς τις τηλεπικοινωνίες. Ο πρόεδρος της ακόμη μεγάλης δύναμης (μετά τη Ρωσία) Μάικλ Κιουρί διάβασε μια ομιλία προς το έθνος. Ωστόσο, το αποκομμένο βλέμμα του ήταν στραμμένο στον ουρανό, όχι ένα κομμάτι χαρτί. Το πρόσωπο του Αρμεκιτάνου ήταν κουρασμένο και ένα ανθυγιεινό κοκκίνισμα έκαιγε στα βυθισμένα μάγουλά του. Ωστόσο, υπήρχε ενθουσιασμός στη φωνή:
- Εμείς, οι άνθρωποι του πλανήτη Γη, έχουμε εχθρότητα μεταξύ μας για πάρα πολύ καιρό, σκοτωνόμαστε, εξαπατηθήκαμε, βλάψαμε ο ένας τον άλλον. Αλλά τώρα έχει έρθει η ώρα που η ανθρωπότητα πρέπει να ξεχάσει τη διαμάχη της και να ενωθεί σε ένα ενιαίο σύνολο στον ιερό αγώνα ενάντια στο σύμπαν του κακού. Οι δυνάμεις της κόλασης έχουν αφυπνιστεί, έχει έρθει η ώρα, που προβλέπεται στην Αποκάλυψη για την πύρινη δίνη που έριξε ο Σατανάς από τον παράδεισο. Και αυτή η δύσκολη στιγμή, η ώρα της σκληρής κρίσης και της σκληρής δίκης έχει ήδη έρθει. Ο Παντοδύναμος Κύριος θα μας βοηθήσει να αντέξουμε σε μια δύσκολη ώρα, θα μας στηρίξει στην προσπάθεια να νικήσουμε τις λεγεώνες του θανάτου που έστειλε ο διάβολος στην αμαρτωλή γη!..
Η εικόνα διακόπηκε από ένα φλας πλάσματος...
Καθώς η εκτυφλωτική λάμψη έσβησε, μια θυμωμένη αστρική μανία προέκυψε. Έριξε βροντές και κεραυνούς. Τα μακριά μαλλιά της σηκώθηκαν ίσια, αλλάζοντας το χρώμα τους με ένα φρενήρης καλειδοσκόπιο:
- Πώς τολμάς, μίζερη Αβορίγιε, συγκρίνεις εμάς τους μεγάλους σταλζάνους με τα πνεύματα και τους υπηρέτες του έπους σου. Είμαστε η υψηλότερη φυλή σε ολόκληρο το Hyperverse. Εμείς είμαστε το είδος που επέλεξε ο Θεός για να κατακτήσουμε και να κατακτήσουμε όλα τα σύμπαντα!!!
Η διαστημική άρπυια άπλωσε το χέρι της με μακριά, αλλόκοτα νύχια σε μια απειλητική χειρονομία.
- Στα γόνατα! Ή σε ένα λεπτό θα μείνουν μόνο φωτόνια από το κέλυφός σας και οι δράκοντες μας θα βασανίζουν την ψυχή σας για πάντα! Να ξέρεις, μαϊμού με σμόκιν, ότι ακόμα και ο θάνατος θα είναι μια ατελείωτη σκλαβιά για σένα.
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, σε αντίθεση με πολλούς από τους προκατόχους του ως αληθινός Βαπτιστής, πήρε τη χριστιανική πίστη στα σοβαρά:
- Εάν ο Παντοδύναμος αποφασίσει ότι πρέπει να πεθάνω, τότε αυτό δεν μπορεί να αποφευχθεί, αλλά ποτέ δεν θα γονατίσω μπροστά στους δαίμονες.
Θυμωμένη, η Λύρα χτύπησε τη γροθιά της στον κοντινό στρατηγό με όλη της τη δύναμη. Ο μεγαλόσωμος άνδρας με τη στολή τρεκλίστηκε. Το σπαθί της κόλασης, σαν κόμπρα με τσιμπημένη ουρά, σφύριξε:
- Μετατρέψτε την άθλια κοινότητα αυτού του γηγενούς βασιλιά σε πυρηνική στάχτη. Αυτά τα δίποδα ερπετά πρέπει να πεθάνουν σε τερατώδη αγωνία. Παραγγέλνω Plan C, επιθετική κατάκτηση.
Ένας από τους στρατηγούς, κάπως αμήχανος, αντέτεινε:
- Χωρίς εντολή από το κέντρο, είναι αδύνατο να εξολοθρευτούν πλήρως τα ζωντανά είδη των νοήμονων οργανισμών.
Και δεν θα τους εξοντώσουμε. - Η ενσάρκωση της κοσμικής Κάλι βρυχήθηκε όλο και πιο δυνατά. - Είναι πολύ ανθρώπινο να τους σκοτώνεις όλους, αφήστε τους να λειτουργήσουν υπό τη γλυκονική μας σύλληψη για δισεκατομμύρια χρόνια. Θα αφήσουμε ένα ζευγάρι, τρία δισεκατομμύρια για δουλειές σκλάβων. Και τώρα παραγγέλνω - υπερπλάσμα !!!
Το ψηλό στήθος της Βελιμάρα ανέβηκε και ο επτακέφαλος δράκος που απεικονιζόταν στη φόρμα της φαινόταν να ζωντανεύει. Ροζ και πράσινες σπίθες έβρεχαν από τα ανοιχτά σαγόνια του καθώς ένας κυβερνητικός δείκτης έσβησε.
Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών σταύρωσε τα χέρια του στο στήθος.
- Εδώ είναι, το σημάδι του Αντίχριστου. Κύριε, δώσε μου τη δύναμη να πεθάνω με αξιοπρέπεια. Δίνω την ψυχή μου στα χέρια σου...
Πύραυλοι τακτικής ποιότητας πέταξαν με ταχύτητα κοντά σε μια δέσμη φωτός. Ο αρχηγός των Armetica εξαφανίστηκε μόλις τελείωσε την ποινή του.
Στη θέση του Hashington, μια λαμπερή, βίαιη φλόγα φωτός έλαμψε και μετά εμφανίστηκε ένα κολοσσιαίο μωβ-καφέ λουλούδι. Επτά υπερπλασματικά πέταλα χωρίστηκαν από το εκθαμβωτικό μπουμπούκι, εκτοξεύοντας στα ύψη ψηλά. Έλαμπαν με όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου για δέκα δευτερόλεπτα, και μετά, αμέσως θαμπωμένα, έπεσαν, αφήνοντας μόνο γιγάντιους μωβ-κόκκινους σπινθήρες να επιπλέουν στη στρατόσφαιρα.
Εν ριπή οφθαλμού, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι κάηκαν, σκορπίζοντας στοιχειώδη σωματίδια. Όσοι ήταν πιο μακριά ήταν τυφλοί και φλεγόταν σαν ζωντανοί πυρσοί. Η φωτιά καταβρόχθισε την ανθρώπινη σάρκα. Το δέρμα των ανθρώπων ξεφλούδισε, τα μαλλιά έγιναν σκόνη, τα κρανία απανθρακώθηκαν. Το κύμα έκρηξης, σαν ακορντεόν, δίπλωσε ουρανοξύστες, θάβοντας ζωντανούς πολλούς, μέχρι πρότινος, τέτοιους ζωντανούς και ανέμελους ανθρώπους σε καυτές τσιμεντένιες τάφους. Μια ομάδα ξανθών, ημίγυμνων μαθητών από το Τέξας κυνηγούσε μια μπάλα και ένα κύμα βαρύτητας πέρασε από μέσα τους, αφήνοντας μόνο στάχτες σιλουέτες στο καμένο γρασίδι. Καημένα αγόρια, τι σκέφτηκαν την τελευταία στιγμή: ίσως κάλεσαν τη μητέρα τους, ή κάποιον από τους ήρωες της ταινίας, αναρίθμητα παιχνίδια στον υπολογιστή. Το κορίτσι, επιστρέφοντας από το μαγαζί με ένα καλάθι, πήγε στον άλλο κόσμο, χαμογελώντας, χωρίς να προλάβει καν να ουρλιάξει. Το παιδί απλώς θρυμματίστηκε σε φωτόνια, και μόνο μια κορδέλα του τόξου που είχε διασωθεί ως εκ θαύματος στριφογύριζε σε μια ατμοσφαιρική δίνη. Άνθρωποι που κρύβονταν στο μετρό, λευκοί και έγχρωμοι, συνθλίβονταν σαν μύγες υπό πίεση, εκείνοι που εκείνη την ώρα πετούσαν σε αεροπλάνο πετάχτηκαν από τους ανεμοστρόβιλους της Γέεννας πέρα από τη στρατόσφαιρα, και αυτός είναι ένας ακόμη χειρότερος και πιο αργός θάνατος... Όταν σε ένα ανατριχιαστικό κενό καταβροχθίζει τα υπολείμματα του αέρα από ένα αρπακτικό πιράνχα, οι άνθρωποι χτυπούν τα κεφάλια τους στους τοίχους από ντουραλούμ και τα μάτια τους πέφτουν από τις κόγχες τους.. Ο θάνατος έχει ισοφαρίσει τους φτωχούς και τον δισεκατομμυριούχο, τον γερουσιαστή και τον κρατούμενο, η ταινία αστέρι και ο οδοκαθαριστής. Φαινόταν ότι εκατομμύρια ψυχές ούρλιαξαν στον ουρανό, ο κόσμος αναποδογύρισε και ίσως για πρώτη φορά οι άνθρωποι ένιωσαν πόσο λεπτό είναι το νήμα της ζωής και πόσο χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Μητέρα και παιδί ασφυκτιούν κάτω από τα ερείπια, κολλώντας το ένα στο άλλο με τέτοια δύναμη που όλες οι δυνάμεις του κάτω κόσμου δεν μπορούσαν να τους ξεκολλήσουν.