Страница 14 из 30
La marŝalo estis senspira pro la troŝarĝo. Senekzempla, la mirakla batalanto tremis pro streĉo. La aŭto fumis, elpremante la maksimuman rapidon. Ne estis facile por Gengir daŭrigi, li daŭre tranĉis cirklojn, okojn kaj plurangulojn ĉirkaŭ la rusa aviadilo, tranĉante la atmosferon je sublumrapideco kaj pruvante fantazian teknologian superecon. El la intensa frotado ĉirkaŭ la Purpura Konstelacio-Murdinto, lumkrono aperis. Vadim fermis la okulojn: la fajra ringo formanĝis liajn okulojn.
Pli bone mortigu min vi bastardo. Ĉesu moki min!
La lupo ridis. Estis tiel klare aŭdebla, kvazaŭ Stalzan parolus per korno rekte en lian orelon.
- Morto por vi estas ago de kompato. Kaj kompato, kiel diras la plej granda el la plej grandaj, ne superu la limojn de la ekonomia profito!
Flamanta iriza veziko apartiĝis de la batalanto. Malgraŭ tio, ke la marŝalo moviĝis je la unua kosma rapido, lia aŭto tuj flugis en la fajran centron, forte ŝvebante en nevidebla reto.
Genhir Wolf denove ridis, lia kontenta vizaĝo projekciita kiel infero sur la glaco. Valuev volis fermi la okulojn, sed liaj palpebroj estis paralizitaj, li volis kraĉi, sed salivo frostiĝis en lia gorĝo. Nun, kun glaciiĝintaj okuloj, li tuj vidis la feliĉegan muzelon de ekstere juna feliĉa stalzano kaj teruran bildon de totala detruo (ĝi estis videbla en ĉiuj detaloj: tridimensiaj hologramoj montris ĝin proksime en la plej malgrandaj detaloj). Travidebla kokono turmentis la animon, kaj elektra ŝoko kaj infera fajro bruligis la internojn. Tamen, en tiu momento, marŝalo Valuev ne estis ĝis sia doloro, ĉar ne estis pli granda sufero ol rigardi la terurajn abomenaĵojn faritajn de la invadantoj sur ilia naskiĝa planedo.
Antaŭ miaj okuloj - la unua fajrobapto, koŝmara novjara sturmo kontraŭ la Meĉenska ĉefurbo. Malespera atako pro kulpo de koruptaj generaloj fariĝis infero por la plej potenca kaj kuraĝa armeo en la mondo. La nekomprenebla humiligo de la Granda Nacio, kiu venkis se
La rivero de memoro krevas, nur apartaj fragmentoj de malfacila milita kariero estas memoritaj. Sed ĉio ĉi forvelkas, kiel kandelo en atomeksplodo ...
Kia terura milito!
La monstraj maŝinoj furiozis neregeble, tranĉante, vaporigante vivon de malgranda ĝis granda sur sia detrua vojo. Malgranda grupo de murdaviadiloj atakis sekretan rusan bazon en Antarkto, sub la ordonrajto pri armegeneralo Nikolai Valuev, la frato de Vadim. Nikolao apenaŭ havis tempon por doni la lastajn ordonojn. Denaska sadisto, Gengir Volk, intence projekciis bildon de la subteraj servaĵoj de Rusio. Generalo Valuev subite vidis sur la ekrano bildon de Vadim brulanta viva en sepkolora torĉo. Brulantaj pecoj falas de la diseriĝanta korpo, nigrigitaj ostoj trairas. La bildo estas pli malvarmeta ol la Infero de Dante. La okuloj de la fratoj renkontiĝis por momento, la bildo ŝvebis proksime unu al la alia.
"Ne rezignu..." flustris la rusa marŝalo per apenaŭ aŭdebla voĉo. La Sinjoro savos...
Solida fajra maro inundis la bildon.
***
Mini-termokvarkaj kugloj (surbaze de la procezo de kunfandado de kvarkoj - pli ol milionoble pli fortaj ol hidrogena bombo kun simila pezo) trafitaj sur plurkilometra glaciŝelo kaŭzis tertremon de monstra forto, tiel ke la tuta kontinento. disiĝis en densa reto de profundaj fendoj. El sub la faŭltoj en la terkrusto fluis fluoj da ruĝvarma lafo, la restaĵoj de la rompita glacio vaporiĝis, kaŭzante severajn uraganojn kaj tornadojn. Proksimante de la suda zono, fluoj de varma vaporo mallevis la mirakle pluvivantajn ŝipojn kiel alumetoj, rompis arbojn, ebenigis, forviŝis altajn montojn en sablon, kaj homoj, kiuj falis en neniigajn ventegojn, malaperis.
***
En la nordaj regionoj, taktikaj galaksiaj batalantoj daŭrigis sian metodan svingadon, farante nur malmulte da distingo inter armeaj kaj civilaj celoj. La plej potencaj ciber-laŭtparoliloj muntitaj sur ili ŝprucis fluojn de terura muziko, kiuj krevis timpanojn. Teknogena kakofonio rompis eĉ la plej stabilan mensan strukturon. Genhir nudigis siajn tigrodentojn, ronronante surde.
- Domaĝe, ke teranoj mortas tiel rapide.
Lia partnera dekstela oficiro Efa Kovaleta aldonis:
- Mi eĉ ne havas tempon por movi fingron, ĉar aperas montoj da malbeligitaj kadavroj. Estas domaĝe por iliaj infanoj, ili ne havas tempon por kompreni, kio estas morto. Vi devas unue tranĉi iliajn fingrojn kaj piedfingrojn per lasero!
La kanibala generalo kuris fingron kun pinta najlo laŭ lia gorĝo.
- Nenio de tiuj, kiuj postvivas, ni surmetos ŝuojn kaj pluvmantelojn. Rigardu kiel polurita ilia haŭto estas, precipe ĉe junaj virinoj.
- Ĉi tie vi povas aranĝi decan sanatorion, kun hipersafaro sur senharaj primatoj. - Ÿi laûte jeligis, emocie briletante per la dentoj de Ef.
- Mi aĉetos al mi terenon! Mi tranĉos la stomakojn de lokaj inoj, metos miajn infanojn sur ilin, lasos ilin rajdi sur la intestoj! La du kanibaloj kun plasmokompoj kaj superarmiloj eksplodis ridante.