Страница 10 из 30
La impona Liro laŭte ridis;
- Ne timu, viro. Ni jam kontrolis ĉion, via tero tute taŭgas por ni. Ni dividos grupon de batalaj stelŝipoj kaj surteriĝos sur la teritorion de la du plej potencaj potencoj sur la planedo. Preparu por la granda kunveno!
***
Ekzistis du batalstacioj de Usono kaj Rusio sur la Luno. Ĉiu el ili havas tridek termonukleajn misilojn kaj kvindek dungitojn. Ŝajnas ne multe, sed la kvarcent kvindek megatonaj ŝargoj muntitaj sur la raketoj de la lasta generacio similis al pistolo ŝvebanta ĉe la tempio.
Blokante ĉian komunikadon kun planeda komando, Gengir faris kontakton. Per ŝtala voĉo, la potenca, larĝŝultra stalzano diris:
- Soldatoj de la planedo Tero, por eviti senutilajn oferojn de via flanko, demetu viajn armilojn kaj eligu kodojn, alie, por via profito, por la gloro de nia menso, ni uzos perforton.
- Ni ne submetiĝos al fremda diktato! - unuanime respondis la komandantaj generaloj Labutin kaj Rockefeller, kiuj antaŭ kelkaj minutoj rigardis unu la alian kiel Lenin al la burĝaro.
La lupo karnovore ekbrilis la okulojn de la murdinto, lia voĉo komencis eligi metalon eĉ pli forte:
- Ne ridigu min, simioj, via tekniko estas primitiva. La progreso estas kiel grajnetoj de hajlo, ju pli alta estas la rapido, des pli da detruo, kaj nur la vento de prudento kapablas forpeli la nubojn de malamo, kiuj alportas neniigon!
La Generalo ŝaltis kvantumgeneratorojn, malstabiligante la funkciadon de ĉiuj cibernetikaj kaj elektraj unuoj. Alivestitaj en nevidebla al la okulo kaj la plej altnivela radarkovrado, la batalantoj alterigis preskaŭ la tutan teamon de la "Laser Beam".
La batalantoj flugis kiel aro da sovaĝaj mutaciantaj abeloj, preskaŭ nevideblaj, sed eĉ pli timigaj pro tio. Atinginte la celon, ili fosis la elstarajn trunkojn de elsendiloj en dikan kirason. Grumblante minace (sentante kvazaŭ demonaj spiritoj vekiĝis en la luna dezerto), la batalantoj de la intergalaksiaj specialaj fortoj, tranĉinte la haŭton de la batalstacioj per radiopafiloj, rapide enpenetris. Pluraj malgrandaj senpilotaj tankoj, platigitaj ŝarkformaj, partoprenis en la atako. Ili glitis senbrue super la sabla surfaco, harpita per deko da mallongaj trunkoj. Tiaj maŝinoj povus facile preterpasi la epicentron de nuklea eksplodo kaj flugi mallongajn interstelajn distancojn. Ultra-gravita ondo venis el larĝa muzelo, fleksante spacon kaj kaŭzante panikon inter la proteinaj vivoformaj estaĵoj. Gingir severe ordonis:
- Vakuo sterila (sen verŝado de sango)!
La Stalzans sukcesis malfunkciigi preskaŭ ĉiujn defendantojn de ambaŭ lunbazoj helpe de larĝangulaj miregiloj sen perdo. Nur unu armetika generalo ŝajnis esti malaperinta, kvankam la gama-skaniloj prilumis la tutan stacion. La stalzana brutulo nudigis la dentojn.
- Ŝajnas, ke la surradiita ĉimpanzo en uniformo hiperrampis. Skanu la surfacon.
Kvin mejlojn de la bazo, ili trovis forlasitan lunan esplorveturilon, kaj mejlon for, urĝe fuĝantan generalon de la armea armeo. Genhir volis montri sian lertecon kaj facile, kiel milvo de kokido, venkis Jan Rockefeller. Por ke la generalo komprenu, kun kiu li traktas, la Stela Lupo malŝaltis sian ciberkamuflaĵon - sur la arĝenteca luna surfaco aperis terura konturo de kolera giganto. Rockefeller, en malespero, premis la hundon de la eksperimenta trabĵetilo ĝis la limo, eĉ la broso malvasta pro terura streĉo. Tamen, lia homa laseraŭtomato estis tro malforta kaj ne povis eĉ grati la aeran kiraskostumon de la eksterterano. La giganto facile elfrapis la armilon kaj, rompinte siajn brakojn, neŭtraligis la freneze flirtantan Armetikanon. La granda buŝo nudiĝis en venena rido, kaj la patentaj dentoj de la stalzano bluiĝis.
- Vi malbone kuras, besto. Kun tiaj datumoj, vi, malforta sklavo, ne povas gajni monon por pelvo kun proteino.
Anhelante kun miksaĵo de timo kaj gnbsp; Hermeso rikanis, predanta rideto frostiĝis sur lia akvilina vizaĝo.
&eva, la generalo murmuris:
- Frue ĝoju, steldemono. Ĝuste nun via kosmoŝipo frakasiĝos en fotonojn, kaj kiam venos Dio Jesuo, vi ĉiuj kosmaj demonoj estos ĵetitaj en inferon de turmento!
- La malsana deliro de postiĝinta primato. Viaj misiloj estas paralizitaj! Gingir venene ridetis.
"Mi ordonis la strikon eĉ antaŭ ol vi, Satano, prezentis ultimaton. - Rockefeller malsukcese provis malfermi la strangolan tenon de la giganto.
La stalzangeneralo montris rondon per siaj fingroj, fajfante:
- Vi? Malplena veturado! Sen registara aprobo? Mi ne kredas. Vi nigraj truoj estas kiel ŝaŭmo - tre malfortkoraj.
- Tuj kiam mi vidis sepkapan drakon sur la ventro de via ŝipo, mi tuj komprenis, ke vi estas la servistoj de la diablo, kaj prenis plenan respondecon. La generalo nervoze klakis sian makzelon, ne povante reteni sian tremon.
- Surradiita bastardo!
Per forta bato de sia pugno, Gengir frakasis la kuglorezistan vitron de sia kasko kun la Steloj kaj Strioj emblemo. La vizaĝo de la generalo bluiĝis, liaj okuloj eliris el siaj kavoj. La vakuo suĉis la vivecon kaj animon kun fulmorapido. Por la unua fojo en la historio de la tero, viro estis mortigita de eksterterana monstro. La giganto furioze elŝutis torentojn da misuzo:
- Li mortis tro facile! Stulta senvosta simio, kun vakua cerbo, kun kolapso anstataŭ koro! Jes, ili frakasos ĝin en fotonojn, kaj tiam ili kolektos ĝin, kaj denove ŝprucos ĝin tra la universo! Tortu la ceterajn per la uzo de nanoteknologio, ili mortu malrapide, petu morton kiel savanton, neniu kuraĝos levi sian membron kontraŭ ni! ..
***
La novaĵo pri la malsukcesa armetika atako de la lunbazo nur feliĉigis Velimara. Ŝia rideto iĝis eĉ pli larĝa (indiĝenoj estas subevoluintaj maĉuloj). Ŝia voĉo sonis memcerta, kiel tiu de naskita sinjorino:
- Teranoj! Antaŭ ol ni surteriĝos, vi devas transcedi ĉiujn nukleajn armilojn kaj tute senarmigi. Se vi ne volas memvole, ni perforte senmilitarigos vin, kiel oni jam faris sur la Luno. Donu al ni viajn armilojn, grandorelajn, grasajn primatojn!