Jak wytrzyma? ze wsp??czesn? kobiet??

Ewentualnie zadaniem pamiętania możemy obarczyć naszą sekretarkę. Jeżeli mamy wrodzoną skło

– jojczenia,

– kwękania,

– zgagi,

– zadawania głupich pytań,

– komplikacji trawie

Natomiast od:

– lodówki,

– kuchni,

– pralki,

– zlewozmywaka,

– zwyczajnych sklepów spożywczych,

– odkurzacza, oraz nie wiemy jak się gotuje jajka i parzy herbatę, z człowieka pracy lepiej zrezygnujmy od razu, bez względu na temperaturę bezrozumnych uczuć. Inaczej będziemy zmuszeni zrezygnować zeń dopiero po licznych, nieznośnych katuszach.

Jednostka o cechach wyżej wymienionych powi

– szaliczka, i w zimie, gaci,

– rękawiczek, na które majątek stracimy, jeśli będziemy je głupio gubić.),

– kanapeczek do pracy,

– dokładnego ustalenia godziny powrotu,

– szczegółów informacji, co będziemy robić, My, wolny ptak.

Z tego wszystkiego chętnie przyjmujemy tylko śniadanko. Od reszty robi nam się ciemno w oczach…

Z całą pewnością niańka bezapelacyjnie i nieodwołalnie skompromituje nas w towarzystwie. Korniszonka, śledzika, wołowinki na ostro, kotlecika schabowego, kieliszka wódki, do ust nie weźmiemy bez pełnych troski okrzyków. Towarzystwo, w którego skład często wchodzą piękne kobiety, lub też nasi rywale na różnych polach, natychmiast dowie się, że:

– potrawa nam zaszkodzi,

– znów będziemy mieli zgagę i wzdęcie,

– noc spędzimy wśród jęków boleści,

– dostaniemy obstrukcji, a w ogóle już ją mamy,

– zrobi się nam niedobrze,

– zaczniemy śpiewać na ulicy,

– rąbnie nas wątroba,

– nie strawimy tego przez tydzień,

– w ogóle jesteśmy ruiną człowieka.

Reakcja na powyższe informacje zarówno pięknych kobiet, jak i naszych rywali dobije nas ostatecznie. Sposób na niańkę, to jeden wielki, perfidny podstęp.

Jeśli uda nam się wmówić jej, że:

– od gaci i czapeczki bardzo się pocimy, co wywołuje zaziębienie,

– naukowo stwierdziliśmy, iż parę kieliszków czegoś niezbędne jest do trawienia,

– mamy niedokwasotę i potrawy ostre doskonale nam robią,

– szef zatrudnił nas dodatkowo w sposób niezorganizowany, a praca, nie męcząca, polega na

czytaniu prasy i czekaniu na telefon,

– musimy oprowadzać po mieście kapryśnych cudzoziemców płci męskiej,

– na przyjęciu krytyka jakichkolwiek potraw będzie nietaktem straszliwym i zaszkodzi nam

w karierze,

– na urlopie lekarz zalecił nam energiczne marsze w trudnym terenie, (oddalamy się wówczas na

tyle, żeby niańka straciła nas z oczu i robimy co chcemy; niańka na ogół sportu nie kocha),

– że piwo przed snem koi nasz znerwicowany organizm,

– oraz wszystko i

Będziemy mieli życie trudne, ale bardzo przyjemne. Obsłużeni w każdym razie zostaniemy koncertowo, lepiej niż przez kurę domową. Rzecz oczywista, w razie czego musimypowstrzymać się od jęków i ukryć boleści.

Intelektualistka ma to do siebie, że swoją przewagę intelektualną musi, ale to po prostu MUSI, wyekspo-nować. Możemy sobie być Einsteinem. Nie szkodzi, intelektualistka załatwi nas, na przykład mitologią hetyckiej Anatolii. Jako Einstein, niekoniecznie musimy być oblatani akurat w tym temacie. Zakładamy oczywiście, że intelektualistka nadzwyczajnie nam się podoba i upieramy się ją poderwać, a może nawet zdobyć. To znaczy, ona postanowiła zdobyć nas, a nam to bardzo odpowiada i nie zamierzamy jej do siebie zniechęcać. Jak długo znajdujemy się wśród ludzi, tak długo będzie nas gnębiło gadanie na tematy wzniosłe. Będziemy zobligowani udawać, iż zachwyca nas:

– koncert muzyki poważnej,

– wystawa malarstwa i rzeźby awangardowej,

– odczyt na temat szczególnych właściwości mózgu jeżozwierza,

– wiedza o wczesnym dzieciństwie Prousta,

– mało znane praktyki sekt religijnych współczesnych, (sekty religijne starszej daty miewały

w sobie elementy autentycznie frapujące, chociażby ofiary z ludzi i osobliwości seksualne),

– i tym podobne.

Całą tę katorgę odbijemy sobie, kiedy wreszcie odprowadzimy ją do domu lub też zaprosimy do siebie

i odczepimy się od reszty społeczeństwa. Zdarza się, że w sytuacji intymnej intelektualistka zamknie

w końcu gębę. Intelektualistka posiadana na stałe, jedno z dwojga, albo zrezygnuje z podwyższania naszego poziomu umysłowego, albo zatruje nam życie. Mecz obejrzymy tylko wtedy, gdy nie będzie jej w domu. Gazetę przeczytamy wyłącznie ukradkiem, najlepiej w toalecie. Porządny posiłek spożyjemy w gościach, albo w restauracji.

Własną garderobą musimy zająć się sami. Wytrzymamy to wszystko tylko w wypadku, jeśli walory seksualne naszej intelektualistki są takiej klasy, że przygłuszą całą resztę i żyć bez nich nie zdołamy. Możliwe jednak, że uda nam wytłumaczyć jej, iż kontrasty przyciągają. Wówczas od naszego umysłu może się i odczepi, ale obciąży nas pracą fizyczną. Gną na nas wszystkie niedognięcia fachowców, gniazdka, regulacja wolnych obrotów, ponadto bagaże, noszenia, drwa do rąbania, do przesuwania oraz zakupy

o wadze powyżej przeciętnej. Cała za egzystencji stanie się naszym ideałem, co może się w rezultacie stać łatwiejsze do zniesienia niż wysiłki intelektu. Ostrzegam:

intelektualistka gotować nie potrafi kompletnie. Jeśli potrafi, nie jest prawdziwą intelektualistką tylko udaje.

Wówczas robimy, jak uważamy.

Prawdziwa kobieta dostarczy nam przeżyć wszelkiego autoramentu.

Zrozumieć jej w pełni nie zdołamy, z tym się pogódźmy od razu. Ona sama siebie też nie. W zasadzie prawdziwa kobieta dostarczy elementów podstawowych, to znaczy:

– podziwu dla mężczyzny,

– zachwytu i uwielbienia,

– posiłków, (Karnienie osobników własnego gatunku, a także gatunków odmie

kotów, ptaszków, małp, słoni, kur, nierogacizny, istot z kosmosu i tym podobnych – leży w jej

skło

– oraz wyeksponuje różnicę płci, co każdemu mężczyźnie sprawi przyjemność

Zdobywania oczywiście zażąda, bez tego się nie obejdzie. Temu życzeniu możemy się poddać, szczególnie, że nasze własne skło

Niebieską sukienkę w kółka, w której ją poznaliśmy i która wprawia nas w stan melancholijnego upojenia, nie tyle że zachowa, ile odtworzy po dwudziestu latach. Jej dwadzieścia kilo nadwagi zniknie nam z oczu. Prawdziwa deta takiej sztuki potrafi dokazać. Bez kiecki, sweterka, kapelusza, pantofli żyć w ogóle zdoła,

a piękniejsza i bardziej zadbana przyjaciółka wpędzi ją w nerwicę. Z firanki na oknie wykona strój wystrzałowy i, co prawda, okno będzie gołe, ale ona piękna. Każdemu mężczyźnie na oknie tak znowu bardzo nie zależy.

Prawdziwa kobieta nosi cechy wszystkich i

Mężczyzna jej do tego potrzebny jak dziura w moście i piąte koło u wozu, niech sobie idzie do diabła

i wróci na gotowe albo czemuż to wybiera się na jakieś spotkanie bez niego? On, co prawda, wcale nie chciał, ale ona go nie namawia, godzi się z jego niechęcią podejrzanie skwapliwie. Kto tam ma być na tym spotkaniu, Mel Gibson? A otóż nic z tych rzeczy, umówionajestpo prostu z przyjaciółką, której za skarby świata do swojego mężczyzny nie dopuści. Posiada zdrowy instynkt i wie co robi. Pracą zajmie się umiarkowanie, bo dla prawdziwej kobiety mężczyzna jest ważniejszy. Rzuci wszystko i podąży za nim

w dzikie puszcze, na bezludną wyspę, albo nawet do Rio de Janeiro. Pierwszy lepszy zassany słoik wykorzysta racjonalnie, każąc mu go otworzyć, żeby mogła okazać podziw i zachwyt dla jego męskiej siły. Mężczyzna, który nie lubi zachwytu dla własnej męskiej siły, nie jest normalnym mężczyzną i powinien się leczyć. No owszem, owszem, w razie bandyckiego napadu krzykiem wyrwie go ze snu i schowa się za jego plecami, zaraz potem jednakże, w obliczu niebezpieczeństwa, chwyci wałek do ciasta, tłuczek do kartofli, tasak do mięsa, muszkiet po pradziadku i rąbnie. Czasem trafi w złoczyńcę, a czasem w męża, ale to już druga strona medalu.

Prawdziwa kobieta zaprezentuje:

– żelazną logikę,

– kompletny brak jakiejkolwiek logiki,

– nadludzkie opanowanie,

– rozszalałą histerię,

– nieprzepartą niechęć do seksu,

– nieprzeparte upodobanie do seksu,

– anielską łagodność,

– wściekłą awanturniczość,

– nieuzasadniony optymizm,

– nieuzasadniony pesymizm,

– wielką mądrość,

– totalną głupotę,

– zdumiewające talenty kulinarne,