Страница 1 из 1
Уладзiмiр Арлоў
Хоку
* * *
Грэйся, яшчарка,
памiж цёплых камянёў.
Доўжыцца жнiвень.
* * *
Маленькi сьлiмак
задумаўся пра вечнасьць
на цёплай рэйцы.
* * *
Няўжо, крынiца,
ты дасюль ня ведаеш,
як мяне завуць?
* * *
Узгорак, белы
ад дзьмухаўцовых куляў,
глядзi, не ўзьляцi.
* * *
Там, на гарышчы
ў пушцы з жаўнерыкамi
жыве маленства.
* * *
Чаму ты маўчыш,
зязюля-прарочыца,
у маiм садзе?
* * *
Дзьмухаўцовы пух
у тваёй жарай грыўцы.
Скончыўся травень.
* * *
Пялёсткi вiшняў
прыплылi па рачулцы
з майго дзяцiнства.
* * *
Зялёны вецер
прынёс з таго берага
згадкi пра цябе.
* * *
Пярсьцёнак-зьмейка,
толькi ён застаецца
берагчы цябе.