Страница 23 из 23
Эўдрам - грэцкае iмя, якое можна перакласцi: "хуткi ў бегу".
Марсiй - сатыр, якi, знайшоўшы кiнутую Афiнаю флейту, адважыўся спаборнiчаць у iгры з Апалонам, але быў пераможаны. Абражаны Апалон садраў з яго скуру i павесiў у пячоры. Гэтая скура нiбы трымцела з радасцi, калi iгралi на флейце.
Парасiт - прафесiйны нахлебнiк. Цi не каля кожнай багатай сям'i ўвiваўся такi дзяньгуб, якi, забаўляючы гаспадара, жыў на яго кошт.
...духмянае лесбаскае вiно... - Лесбаскае вiно славiлася сваiм водарам i слодыччу.
Дэметра - дачка Крона i Рэi, багiня-апякунка земляробаў; у мастацтве яе паказвалi са снапом у руках, ёй прысвячалася свята ўраджаю.
Лаамедант - цар Троi, Прыямаў бацька; Апалон у яго на працягу года пасвiў статак у пакаранне за забойства.
Хiтон - у старажытных грэкаў вузкая кашуля без рукавоў, якая надзявалася на голае цела; хламiда - шырокi плашч, яго накiдвалi паверх хiтона.
Анхiс - малаазiйскi цар, у якога, калi ён аднаго разу пасвiў статак, закахалася Афрадыта. Багi, разгневаўшыся на Афрадыту за тое, што яна ўвесь час спасылае iм каханне да людзей, а сама нi разу не кахала смертнага, прымусiлi яе закахацца ў Анхiса, ад яго i нарадзiўся ў яе Эней. Афрадыта забаранiла Анхiсу раскрываць таямнiцу iх кахання, але Анхiс не ўтрываў i за гэта быў скалечаны маланкаю.
Бранх - прыгожы, малады пастух, улюбёнец (паводле iншых мiфаў, сын) Апалона, якi абдарыў яго ўменнем прадбачыць будучыню.
Ганiмед - фрыгiйскi (траянскi) царэвiч, сваёю красою так моцна ўразiў Дзеўса, што быў выкрадзены Дзеўсавым арлом (або самiм Дзеўсам, якi перакiнуўся ў арла) i ўзнесены на Алiмп; там цар багоў зрабiў яго сваiм вiначэрпам.
Мойры - багiнi лёсу; паводле мiфа, iх тры: адна прадзе нiтку жыцця, другая вымае, не гледзячы, лёс, што выпаў чалавеку, трэцяя абцiнае нiтку жыцця.
Харэгiя - абавязак, якi ўскладаўся на багатага грамадзянiна - на свой кошт наняць, адзець i навучыць хор да свята.
Трыерархiя - выправа за свой кошт трыеры для дзяржавы; трыера - судна з трыма радамi весляроў.
Фiлапемен - па-старажытнагрэцку значыць "той, хто любiць пастухоў", "пастухалюб", а Агела - "чарада", "атара".
ПЕРЛЫ РАМАНА
Маналог Хлоi (I, 14)
Слоўная сутычка Доркана i Дафнiса (I, 16)
Маналог Дафнiса (I, 18)
Лета (I, 23)
Дафнiс разглядвае сонную Хлою (I, 25)
Казка пра туркаўку (I, 27)
Эрас у садзе (II, 4-6)
Сiла кахання (II, 7)
Абвiнавачванне Дафнiса (II, 15)
Дафнiсава скарга (II, 22)
Панiчны страх (II, 25)
Казка пра Сiрынгу (II, 34)
Мiм (II, 37)
Дафнiсава размова з самiм сабою (III, 6)
Размова Дафнiса i Хлоi ўзiмку на дварэ (III, 10)
Вясна (III, 12)
Казка пра Эхо (III, 23)
Яблык кахання (III, 33)
Плач па спустошаным садзе (IV, 8)
Гнатанава скарга (IV, 16)
Хлоiны нараканнi (IV, 27)
Пастушынае вяселле (IV, 38)